Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫак ҫын улпут патне кайнӑ та каланӑ: «Эпӗ хӑй тӗллӗн авӑракан арман шухӑшласа кӑлартӑм, ӑна шыв та, ҫил те, лаша та кирлӗ мар. Ӑна пӗрре анчах хускатса ярас пулать, вара вӑл мӗн чарачченех авӑрӗ. Анчах манӑн йывӑҫпа чукун илме укҫа ҫук. Парччӗ мана виҫҫӗр тенкӗ укҫа, эпӗ сана хӑй тӗллӗн авӑракан арман туса парӑп», — тенӗ.

Мужик пошел к барину и сказал: «Я придумал такую мельницу-самокрутку, что сама будет ходить, без воды и без лошадей; только раз завести,— она и будет ходить до тех пор, пока остановишь. Нет только у меня денег на лес да на чугун. Дай мне, барин, триста рублей денег, я тебе первому сделаю такую мельницу».

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.