Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Анчах пӑрахас тенӗ чухне пӗр яшӑ ҫын, шӑтӑк тӗпӗнче чаваканскер, труках «хӑйӑр йӗпе, шыв!», тесе кӑшкӑрса янӑ.

Хотели уже бросить, как вдруг молодой парень, копавший на дне ямы, закричал: «Песок мокрый, вода!»

Ҫӑлсем (пусӑсем) // Никифор Ваҫанкка. Географи: пуҫламӗш шкулӑн тӑваттӑмӗш класӗнче вӗренмелли кӗнеке / Л. Г. Терехова, В. Г. Эрдели; РСФСР Ҫутӗҫ халӑх комиссариачӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 132 с.

— Хулара тӑрать, тӑванӑм, хулара, — терӗ тепри, обозпа ҫӳрекен ватӑ салтак, пулсах ҫитеймен шурӑ арбузне хуҫмалла ҫӗҫҫипе киленсех чаваканскер.

— В городу, брат, стоит, в городу, — проговорил другой, старый фурштатский солдат, копавший с наслаждением складным ножом в неспелом, белёсом арбузе.

2 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Ку вӑл каюра, ҫӗр чаваканскер.

Это землерой.

Шӑши патши // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.