Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Сенкер вӑрӑм платье тӑхӑннӑ яштака пӳллӗ, сарӑ вӑрӑм ҫиветлӗ хӗр Куккук пулас; вӑл, хӳхӗмскер, аллисене меллӗн авкаласа, ҫинҫе пилӗклӗ кӗлеткине енчен-енне тайӑлтарса, мӑнаҫлӑн ярӑнса ташлать.

Куҫарса пулӑш

III // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 58–131 с.

Тӗлӗнет Иван: анчахчӗ Ҫак тӗреклӗ чипер хӗр Пӗчӗк йӑмӑкчӗ, ачаччӗ, Пӑрчӑкан пек хӳхӗмскер.

Куҫарса пулӑш

Тимӗрҫӗ хӗрӗ // Анатолий Анат. «Ялав», 1948, 11№ — 13 с.

Вырӑнӗ вара хӳхӗмскер, нимӗн те калаймӑн.

А местечко хорошее, ничего не скажешь.

2 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

— Чӑн-чаннипех те, калам сире, хӳхӗмскер, ҫапла-и?

— Не правда ли, некоторым образом, прелесть?

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Патша вара: — Шуҫӑм евӗр йӑлтӑртатаканскер, уйӑх пек хӳхӗмскер те хӗвел пек ҫутӑскер, кам пулчӗ ку? — кӑшкӑрсах янӑ савӑннипе.

И царь воскликнул радостно: — Кто это, блистающая, как заря, прекрасная, как луна, светлая, как солнце?

VII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Чылай кӗтрӗмӗр эпир Нина Капитоновнӑна, акӑ хайхи вӑл ҫитрӗ те, хӳхӗмскер, савӑнӑҫлӑ, 1908-мӗш ҫулхи йӑлапа ҫӗлетнӗ ҫӗнӗ кӗпепе, тем вӑрӑмӑш сӑмсаллӑ ботинкисем те тӳмелӗ.

мы долго ждали её, и наконец она явилась, торжественная, строгая, в новом платье с буфами образца 1908 года и в ботинках с пуговицами и длиннейшими носами.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӑнах та, хӗр питӗ чиперччӗ: ҫуллӗ кӑна, хӳхӗмскер, хир качаканни пек хура куҫӗ чӗрене кӗрсе ӑшӑтатчӗ.

И точно, она была хороша: высокая, тоненькая, глаза черные, как у горной серны, так и заглядывали нам в душу.

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964