Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыҫкалать (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хаш та хаш сывлать, ӗнсине тӑтӑшах хыҫкалать.

Куҫарса пулӑш

Тусӑм, эсӗ тусна аса ил… // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 207–214 с.

— Хэй, — аллине сулать Терен, хуран хырӑмне канӑҫсӑррӑн хыҫкалать, — тупнӑ тӗлӗнмелли!

Куҫарса пулӑш

«Ну, робот, тӳс тулӗк!..» // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 85–186 с.

Кишлот йывӑррӑн сывласа кӑларчӗ те куҫ харшине чӑтӑмсӑррӑн хыҫкалать.

Кишлот тяжко вздохнул, почесывая бровь.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Туйӑмсемпе тулсах ларнӑ Ихошка ӗшенсех ҫитет те — Гусев ӑна чӗр куҫҫи ҫине лартать, пуҫӗнчен ачашлать, хӑлхи хыҫӗнчен хыҫкалать, пуп ҫинчен юмах ярса парать, — ӑна арӑмӗ ӗҫлевҫӗпе Педрилӑпа улталани ҫинчен тата ытти те.

Когда Ихошка совсем изнемогала от переполнения чувствами, — он сажал её на колени, гладил по голове, почёсывал за ухом, рассказывал сказку про попа, — как попа обманула попадья с Педрилой, работником.

Гусев хулана сӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Гусев ӑна хӑлхи хыҫӗнчен хыҫкалать, ҫакӑ Ихошкӑшӗн кӑмӑллӑ тесе шухӑшлать.

Гусев почёсывал у ней пальцами за ухом, уверенный, что это ей приятно.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Хуралнӑ чӗрнипе сарлака сӑмси ҫунаттине хыҫкалать.

Для маскировки он то и дело почесывает черными от земли ногтями крылья носа.

VIII. Кӗрекеҫра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Еремей, шухӑша кайса, кӳме умӗнче тӑрать, ҫан-ҫурӑмне ӳркенсе хыҫкалать вӑл, ҫуса тасатман кӳме ҫине, типсе хытса ларнӑ пылчӑк ҫине тӗксӗммӗн пӑхать, пӗр шухӑш ӑна пӗтӗмпех анӑратса ҫитернӗ ӗнтӗ, — мӗн тумалла-ши: кӳмене ҫума, ураписене сӗрме пуҫламалла-ши, е ҫаплипех кӳлсе ямалла-ши?

Еремей с озабоченным видом стоит около дрожек, нерешительно чешет спину, мрачно смотрит на немытый экипаж, на засохшую грязь и окончательно теряется от мысли, что теперь делать: начинать ли мыть, подмазывать ли, или уж так запрягать.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ҫултан пӑрӑнтӑм та пӗр икӗ километр кайрӑм — икӗ урапа лараҫҫӗ; пӗр мучи вут ҫинче пӑтӑ пӗҫерет, урапа айӗнче вӑкӑр пек тӗреклӗ, сарлака пит-куҫлӑ йӗкӗт выртать, ура тупанне хыҫкалать, ҫулҫӑллӑ туратпа шӑнасене хӑвалать.

Свернул в сторону, проехал километра два — стоят две брички; какой-то дедок кашу на огневище мастерит; здоровый, как бугай, мордатый парень лежит под бричкой, пятки чешет и мух веточкой отгоняет.

IV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех