Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хускатрӗ (тĕпĕ: хускат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Асаилӳ ҫиҫӗмле пуҫ мимине хускатрӗ: «Санпа ҫеҫ савӑнса пурӑнатӑп ӗнтӗ эпӗ, Илемпи».

Куҫарса пулӑш

XIV // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Ҫак инҫетри ҫӗршывра интереслӗ шӑпаллӑ ентешне курни вӗсен чунне те хускатрӗ.

Куҫарса пулӑш

Австралири тӗлпулу // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7553.html

Эпӗ ларнӑ ҫӗртен тӑманнине курсан Гез куҫ харшисене хускатрӗ, мана пуҫ тӳпинчен пуҫласа урасем таранччен шӑтарасла тӗсерӗ те каласа хучӗ:

Видя, что я не встаю, Гез пошевелил бровью, пристально осмотрел меня с головы до ног и сказал:

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Вӑл чӑматансем ҫинче кӗске вӑхӑт ларни ӗҫ-пулӑм кӑшӑлӗ, ҫилпе юрлакан кӗвӗ, вак чул хушшинче тупнӑ чаплӑ катрам тӗлӗшпе тахҫанхи тунсӑхӑма хускатрӗ.

Ее краткое пребывание на чемоданах тронуло старую тоску о венке событий, о ветре, поющем мелодии, о прекрасном камне, найденном среди гальки.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Дрибб кӗлеткине хускатрӗ, туртса ыратнипе тата хевтесӗрлӗхпе йывӑрланнӑскер михӗ евӗр силленет.

Он пошевелил телом, оно двигалось, как мешок, наполненное острой болью и слабостью.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Хӑш-пӗр сӑмаха-шухӑша вӑл ӑнланаймасть, анчах Горнӑн тытӑнкӑллӑ хумханӑвӗ хӗрӗн инстинктне хускатрӗ.

Некоторые выражения остались непонятыми ею, но сдержанное волнение Горна затронуло инстинкт женщины.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Асмани сӳпӗлтетӗвӗ Шау чун-чӗрин ыратӑвне хытах хускатрӗ.

Посещение мулата всколыхнуло всю душевную горечь Шау.

IX. Сӑпайлӑх урокӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӑл хулпуҫҫине хускатрӗ те, эпӗ Ваҫкӑн сулахай аллине тутӑр таткипе ҫыхса янине асӑрхарӑм.

Он шевельнул плечом, и тут я заметил, что левая рука Васьки перевязана широкой серою тряпкой.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ван-Конет арӑмӗ ҫине сехӗрленӳпе тӗмсӗлчӗ, куҫ харшисене хускатрӗ те кресло ҫине лаштах ӳкрӗ, куҫӗсем тӗлне ҫывӑхах тытнӑ пӳрнисен вӗҫӗсене тӗпчет.

Ван-Конет испуганно взглянул на жену, повел бровью и бросился в кресло, рассматривая близко поднесенные к глазам концы пальцев.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хӑй еплерех шутланипе паллаштарсан Галеран ӗҫ хатӗрӗсем туянас ыйтӑва хускатрӗ.

Рассказав о своих вычислениях, Галеран поднял вопрос о приобретении инструментов.

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Килентерекен, тӗрекле ҫак ҫын мана куҫӑмсем шывланичченех хускатрӗ.

Забавный, грузный человек тронул меня до слез.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Сивӗннӗ машинӑна шофер авӑккӑн хускатрӗ те каҫхи сӑртсен хушшипе хӑвалать.

Шофер резким движением пустил замершую машину скользить среди вечерних холмов.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Ҫамрӑк ҫыншӑн тӑрӑшаҫҫӗ, вӗткеленеҫҫӗ, — асӑрхануллӑн сӑмах хускатрӗ карчӑк хӑйӗнпе хӑй калаҫнӑн, анчах калаҫу пуҫлас кӗрет тӗллевлӗн.

— Заботятся о молодом человеке, хлопочут, — осторожно произнесла старуха как бы про себя, но с явной целью завязать разговор.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хонсӑн юлашки ҫырӑвне алӑра чылай хушӑ тытса тӑтӑм; унӑн текстӗнче чирлӗ кӑмӑл ҫӗкленӗвӗ сӑнланнӑн туйӑнчӗ те — манӑн пӗлес килнин туйӑмне, пытармастӑп, самаях хускатрӗ.

Последнее письмо Хонса я долго держал в руках; текст его носил отпечаток болезненного возбуждения и, не скрою, сильно задел мое природное любопытство.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 331–337 с.

Лешӗ сӑпайлӑн йӑл кулчӗ, сарлака хул пуҫҫисене лӑпкӑн хускатрӗ — ҫакӑ ку тӗслӗхпе ӑнлантарса памаллине туйнине пӗлтерет ахӑр.

Тот вежливо улыбнулся и коротко повел широкими плечами, как бы сознавая свою обязанность дать в данном случае надлежащие объяснения.

Йӗрекен ҫын // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 285–290 с.

Ури пӳрнисене виҫӗ хут хускатрӗ те ӑшӗнче шутларӗ: пӗрре, иккӗ, виҫҫӗ.

Ее нога три раза шевельнула пальцами, и она мысленно сосчитала: раз, два, три.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Ҫапла, сире итлесе эпӗ чӑннипех савӑнтӑм та тӗлӗнтӗм; Ядрин тӗрмин картишӗнче эсир каланӑ кӗвӗсен пуянлӑхӗ туйӑмсене тарӑннӑн, хӑватлӑн хускатрӗ: кулленхи ӗҫлӗ, ирӗклӗ пурнӑҫӑмра ҫухалнӑ мӗн пур музыка асӑма килсе ҫапрӗ; ҫаксем патне таврӑнас тӗллевпе хавхалантӑм та — тартӑм.

Да, я был потрясен, слушая вас; богатство мелодий, расказанных вами на дворе Ядринского острога, заставило меня очень глубоко почувствовать всю утраченную мной музыку свободной и деятельной жизни; я сильно снова захотел всего и бежал.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Ҫӳлелле ӑнтӑлса пӑхнӑ май Ягдин малалла тайӑлчӗ, сӗркӗчне хускатрӗ те калама пуҫларӗ.

Устремив глаза вверх, Ягдин качнулся вперед, одновременно двинул смычком и заиграл.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Унпа пӗр ҫын паллашрӗ, ӑна Алисӑпа пулса иртни самаях хускатрӗ, вӑл хӗре юратса пӑрахрӗ те — унӑн упӑшки пулса тӑчӗ.

С ней встретился человек, которого тронула ее история, полюбил ее и стал ее мужем.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Дрэп ҫак самантсенче ӑсран тайӑлманнин сӑлтавӗ — телейлӗ чӗрӗ сасӑ; вӑл унӑн хальхи тӑрӑмне ҫепӗҫ йӗрпе чӗрсе хускатрӗ.

Если Дрэп в эти мгновения не помешался, то лишь благодаря счастливому свежему голосу, рассекшему его состояние нежной чертой.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 74–80 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех