Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пӑчӑра сывлӑш ҫитменрен Блюмӑн пичӗ кӗп-кӗрен, лапчӑннӑ минтер ҫинче вӗткеленет; хутран-ситрен вӑл йынӑшкалать; ӑнланайми усал курӑнусем пӑваҫҫӗ, ҫурма ӑнлӑхпа чӑнлӑхра арпашаҫҫӗ, вӗсем ырӑ шӑршӑллӑ чечек-курӑкпа, сӑн-пит хускаланчӑкӗсемпе, кайӑк куҫӗллӗ ҫеҫкесемпе, ҫутӑпа, юнлӑ пӑнчӑсемпе, шӑнтса лартнӑн туйӑнакан шурӑ тутасемпе тулса ларнӑ.

Лицо Блюма, багровое от духоты, металось на измятой подушке; изредка он стонал; странные кошмары, полные благоухающей зелени, гримас, цветов с глазами птиц, света, кровяных пятен, белых, точно замороженных губ душили его, мешаясь с полусознанием действительности.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.