Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хреснашшӗне (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл, ҫӳҫенсе кайса, ура ҫине сиксе тӑнӑ, — хреснашшӗне кӗҫех тӳнтерсе яман.

Он вздрогнул и вскочил на ноги, чуть не уронив крестного.

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах халь, ҫак сӑмахсене хреснашшӗне каласан, вӑл сасартӑк ҫакна ӑнланса илнӗ: хреснашшӗ унӑн пурлӑхне илсен, вӑл пӗтӗмӗшпех ирӗклӗ ҫын пулса тӑрӗччӗ, ӑҫта каяс килет — ҫавӑнта кайӗччӗ, мӗн тӑвас килет — ҫавна тӑвӗччӗ…

Но теперь, сказав крестному эти слова, он вдруг понял, что если б крестный взял у него имущество, — он стал бы совершенно свободным человеком, мог бы идти куда хочется, делать что угодно…

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ӑҫталла ӗҫ — унталла, — ҫирӗппӗн ответленӗ Фома, хреснашшӗне алӑ памасӑр.

— По своим делам, — твердо ответил Фома, не здороваясь с крестным.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл хӑй те, картузне хывса, хреснашшӗне хирӗҫ пуҫне тая-тая илнӗ.

Он тоже снял картуз, кивая головой крестному.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗр ирхине, биржӑна пырсан, Фома хреснашшӗне курнӑ.

Однажды утром, на бирже, Фома увидел крестного.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ыранах хреснашшӗне — хӗр тупса пар, тесе анчах кала, вара, уйӑх та иртмӗ, ҫуртра унпа пӗрле хӗрарӑм пурӑна пуҫлӗ.

Можно завтра же сказать крестному, чтоб он сватал невесту, и месяца не пройдет, как уже в доме вместе с ним будет жить женщина.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗрре вӑл хӑйӗн ҫакӑн пек сӑнанисем ҫинчен хреснашшӗне пӗлтерсен, лешӗ: — Мӗнле пултӑр тата? Суту-илӳ вӑрҫӑпа пӗрех, азартлӑ ӗҫ. Укҫашӑн кӗрешеҫҫӗ, укҫара — чун… — тесе ҫеҫ ответленӗ.

Когда он сообщил крестному свое наблюдение, старик сказал: — А как же? Торговля-всё равно, что война, — азартное дело. Тут бьются за суму, а в суме — душа…

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унӑн кӑмӑрчаклӑрах пысӑк сӑмси тата путса кӗнӗ сарӑхнӑ пичӗ Фомана хӑйӗн хреснашшӗне аса илтернӗ.

Его хрящеватый большой нос и желтые, ввалившиеся щеки напоминали Фоме крестного.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех