Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑн хлыстсен вӗрентекенӗ Данила пулнӑ, вӑл ӗнтӗ ни кивӗ кӗнекесем, ни ҫӗннисем те кирлӗ мар тесе шухӑшлама тапратнӑ та, вӗсене чӑпта ӑшне пуҫтарса, шыва яра панӑ!

Вон у хлыстов был наставник Данило, так он дошел до мысли, что-де ни старые, ни новые книги не нужны, собрал их в куль да — в воду!

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.