Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

уйӑхӑн (тĕпĕ: уйӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Милиционер юлташ, иртнӗ уйӑхӑн ҫирӗм тӑваттӑмӗш кунӗнче йышӑннӑ райисполком постановленийӗ тӑрӑх строительсемпе юсакансен организацийӗсем пурте юсама юрӑхсӑр ишӗлнӗ ҫуртсенчи материалсене мӗн пултарнӑ таран ӗҫе ямалла.

— Товарищ милиционер, по постановлению райисполкома от двадцать четвертого прошлого месяца, все строительные и ремонтные организации обязаны широко использовать материалы с разрушенных зданий, не годных к восстановлению.

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ну, тураса тӑкнӑ казаксем хайхисене, пӗрин планшеткинче — сӑнӗпе хӑй ҫамрӑк мар, тен, темле комиссарах пулнӑ пуль, терӗҫ — ҫак уйӑхӑн вуниккӗмӗшӗнче тухнӑ «В путь» ятлӑ ак ҫак хаҫата тупнӑ.

Ну, порубили их казаки и у одного — немолодой на вид, говорили, может, и комиссар какой — нашли в планшетке вот эту газету по названию «В пути», от двенадцатого этого месяца.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ылтӑн-и? — ним кулмасӑр ыйтрӗ те Дарья, чӳрече патне пырса, уйӑхӑн тӗксӗм ҫутинче пӳрнинчи ҫӗрре ҫавӑркаласа пӑхрӗ.

— Золотое? — деловито осведомилась Дарья, подходя к окну, при тусклом свете месяца рассматривая на своем пальце колечко.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӳпере ҫамрӑк уйӑхӑн кӑшт сенкертерех тӗслӗ ылтӑн курки чалӑшшӑн усӑнса тӑрать, ҫӑлтӑрсем мӗлтлетсе чӗтреҫҫӗ, таврара — асамлӑ шӑплӑх; ӑна таҫта аякра йытӑсем вӗрни те, ут чӗрнисем юра чаклаттарни те хускатмасть, ытларах ҫеҫ систерсе тӑрать.

В небе, налитая синим, косо стояла золотая чаша молодого месяца, дрожали звезды, зачарованная ткалась тишина, и далекий собачий лай да хрусткий чок конских копыт, не нарушая, только подчеркивали ее.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Уйӑхӑн шупка шурӑ ҫутипе кӗптеннӗ картишне вӑрахчен вӑл хуҫан йывӑр, утӑмӗсемпе виҫкелесе ҫӳрерӗ, ҫурри ишӗлнӗ сарайсен сарлӑкӗ айне кӗчӗ, пӳртне пӑхса ҫаврӑнчӗ, ҫатан карта юписене тыткаласа силлерӗ.

Тяжелым хозяйским шагом долго мерил увитый белым светом месяца баз, заходил под навесы полуразрушенных сараев, оглядывал дом, качал сохи плетней…

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аслӑкӑн хӑмӑш вителӗкӗ витӗр уйӑхӑн сӳнсе пыракан ҫути сӑрхӑнса тӑчӗ.

Сквозь камышовую крышу навеса сочился гаснущий свет месяца.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Татарски хуторӗнче ҫав уйӑхӑн 22-мӗшӗнче Вешенски станицинче Ҫар канашӗн делегачӗсене суйламалли пуху ирттересси финсен Вешенски станица атаманӗ пӗлтерсе ҫырнӑ ҫырӑва илеҫҫӗ.

На хуторе Татарском была получена от вешенского станичного атамана бумага, извещавшая о том, что в станице Вешенской 22-го сего месяца состоится станичный сбор для выборов делегатов на Войсковой круг.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чӳрече хушшинчи ансӑр ҫурӑкран унӑн ҫара хулпуҫҫийӗн ҫаврашки ҫине ҫӗрлехи уйӑхӑн симӗс ҫути ӳкрӗ.

Через щель в ставне на оголенный овал ее плеча падал сумеречный зеленый свет месяца.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл, ҫурӑмӗпе алӑка хупӑрласа, аллипе питӗркӗҫе ярса тытрӗ, уйӑхӑн кӗрен ҫутинче унӑн пичӗ питӗ савӑнӑҫлӑн курӑнчӗ:

Она стояла спиной к дверям, держась рукой за щеколду, и лицо ее было возбужденно-веселым.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унӑн пӗчӗкҫӗ те сарӑ, тахҫанхи мӑкӑльсемпе хӑмӑрланса тӗвӗленнӗ ал тупанӗ ҫине катӑлнӑ уйӑхӑн шупка кӑвак ҫути пайӑркаланса ӳкрӗ.

На нее, маленькую и желтую, испятненную коричневыми бугорками давнишних мозолей, упали сиреневые лепестки ущербленного месяца.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Типӗ тытмалли уйӑхӑн тӑваттӑмӗш эрнинче хӗл хавшама пуҫларӗ.

На четвертой неделе поста сдала зима.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мӑрьерен тӗтӗм юпаланса тухать, юпаланса тухать те, алӑсӑр-мӗнсӗрех, нихҫан ҫитме ҫук инҫетри ҫамрӑк уйӑхӑн ҫивӗчлетнӗ ылтӑн ҫурли патнелле кармашать.

Из трубы дыбом вставал дым и, безрукий, тянулся к недоступно далекому, золотому, отточенному лезвию ущербного месяца.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӳпере, хӗр кулли пек савӑнӑҫлӑн та хӗрелсе пыракан пӗлӗт татӑкӗ хыҫӗнче, уйӑхӑн ҫӳп-ҫӳхе хӗрри сулланать.

За розовеющим, веселым, как девичья улыбка, облачком маячил в небе тоненький-тоненький краешек месяца.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Уйӑхӑн вӑйсӑр та сулхӑн ҫутипе пӗрле кӑнтӑрлахи шӑрӑхран сивӗнсе ҫитмен ӑшӑ ҫӗр ҫине каҫхи сулхӑн ӳкрӗ.

Вместе со слабым и летним светом луны на теплую землю, которая еще не успела остыть от полуденной жары, упала вечерняя прохлада.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ахӑртнех, савӑш уйӑх ирттернӗ ҫынсемпе те ҫавӑн пек пулса тухать пулмалла: вӗсем ҫав уйӑхӑн мӗнпур ирсӗрлӗхне курнӑ, анчах каласа парса ҫынсен ӗмӗтне татасшӑн мар.

Так, вероятно, бывает и с теми, которые испытали всю мерзость медового месяца и не разочаровывают других.

XI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

«Ирттерсе ярас марччӗ!» шутларӗ Лукашка; ҫав самантрах вара, уйӑхӑн шупка ҫутинче, ӑна пӗрене умӗнче тутар пуҫӗ мӗлтлетни курӑнса кайрӗ.

«Не пропустить бы!» — подумал он, и вот, при слабом свете месяца, ему мелькнула татарская голова впереди карчи.

VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Юлташӗсем енне ҫаврӑнса, вӑл хӑш ура камӑн иккенне уйӑрса илчӗ; анчах сасартӑк ӑна Терек леш енче темӗн шӑмпӑртатнӑ пек илтӗнсе кайрӗ, вара вӑл уйӑхӑн тепӗр май ҫаврӑннӑ ҫурли айӗнче ҫутӑлса килекен тусен хӗррисене, леш енчи ҫыран йӗрӗ ҫине, Терек ҫине тата ун тарӑх халь уҫҫӑнах курӑнса юхакан туратлӑ пӗренесем ҫине тепӗр хут ҫаврӑнса пӑхрӗ.

Обернувшись к товарищам, он разглядел, кому какие принадлежали ноги; но вдруг ему показалось, что плеснуло что-то на той стороне Терека, и он еще раз оглянулся на светлеющий горизонт гор под перевернутым серпом, на черту того берега, на Терек и на отчетливо видневшиеся теперь плывущие по нем карчи.

VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Лукашка сайра хутра ҫырма ҫине тата уйӑхӑн хӑюсӑр ҫутинче шывран аран ҫеҫ уйрӑлса тӑракан инҫетри ҫыран ҫине пӑхкаласа чеченецсем ҫинчен шухӑшлама та пӑрахрӗ ӗнтӗ, юлташӗсене вӑратма тата станицӑна кайма вӑхӑт ҫитессе анчах кӗтет вӑл.

Изредка поглядывая на реку и дальний берег, слабо отделявшийся от воды при робком свете месяца, Лукашка уже перестал думать о чеченцах и только ждал времени будить товарищей и идти в станицу.

VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хура пӗлӗт, хӗвеланӑҫнелле тӑсӑлса, хӑйӗн таткаланса пӗтнӗ хӗрринчен ҫӑлтӑрлӑ таса тӳпене уҫса кӑтартрӗ, уйӑхӑн пуҫхӗрлӗ ҫавӑрса лартнӑ ылтӑн мӑйраки тусем ҫийӗнче йӑмӑх хӗрлӗн ҫуталса илчӗ.

Черная туча, протянувшись на запад, из-за своих разорванных краев открыла чистое звездное небо, и перевернутый золотистый рог месяца красно засветился над горами.

VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ӗҫнӗ ӗнтӗ, — чӑн-чӑннипех хирӗҫлерӗ те Золотухин чӳрече витӗр уйӑхӑн ҫурлине, хула ҫийӗн пит аялта та кичеммӗн ҫакӑнса тӑраканскерне, пӑхса илчӗ.

— Пили уж, — серьезно возразил Золотухин и поглядел в окно на узкий серп месяца, который низко и скучно стоял над городом.

XIX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех