Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Старик, ӗхлете-ӗхлете, йынӑшкаласа, хытса кайнӑ, юнпа хуралнӑ этем тӑлпуне ҫурӑмӗ ҫинче мекеҫленсе йӑтса кӗрсен, карчӑк ахлатса ячӗ, хӑвӑрт-хӑвӑрт сӑхсӑхса, кӑмака патне ыткӑнчӗ.

Старуха ахнула и, крестясь, шарахнулась к печке, когда Гаврила, кряхтя и стоная, приволок на спине одеревеневшее, кровью почерненное тело.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Урисемпе йӗнер пускӑчисем ҫине тӗрӗнсе хӗҫпе сулса янӑ самант — унтан ҫавӑнтах Григорий хӗҫ ҫивӗчӗшӗ матросӑн пиҫӗ тӑлпуне ҫемҫен яшлатса кӗнине туять.

Упор в стременах, взмах — и Григорий ощущает, как шашка вязко идет в мягко податливое тело матроса.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.