Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тутлӑн сăмах пирĕн базăра пур.
тутлӑн (тĕпĕ: тутлӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗр пукан ҫинчен анчӗ те ман куҫӑмран уҫҫӑн та тутлӑн пӑхрӗ — ман чӗрем ирӗлсех кайрӗ.

Она сошла со стула и так ясно и сладко заглянула мне в глаза, что у меня сердце покатилось.

VII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Эпӗ е хамӑр дачӑн садӗнче, е Нескучнӑй паркӗнче, е застава хыҫӗнче уҫӑлса ҫӳреттӗм; хампа пӗрле пӗр-пӗр кӗнеке, сӑмахран Кайданов курсне, илеттӗм, анчах ӑна эпӗ сайра хутра ҫеҫ уҫкаласа пӑхаттӑм; ытларах эпӗ саспа сӑвӑсем вулаттӑм, вӗсене вара пӑхмасӑр калама питӗ нумай пӗлеттӗм; ман ӳтӗмре юн вылятчӗ — чӗрем тутлӑн та кулӑшла ырататчӗ; эпӗ ялан тем кӗтсе, темрен шикленеттӗм, пур япаларан та тӗлӗнеттӗм те, тем тума та хатӗрччӗ; ман ҫунатлӑ ӗмӗтӗмсем, шуҫӑм килнӗ чух шуркутсем чиркӳ тӑрри тавра явӑннӑ евӗр, пӗр япаласем тавра явӑнатчӗҫ; эпӗ шухӑша каяттӑм, тунсӑхлаттӑм, макӑраттӑм та; анчах куҫҫулӗ витӗр те, янӑравлӑ сӑвӑ е каҫ илемӗ ҫуратнӑ тунсӑх витӗр те ҫурхи курӑк евӗр тапса тухакан ҫамрӑк пурнӑҫӑн савӑнӑҫне туяттӑм.

Я гулял — то в саду нашей дачи, то по Нескучному, то за заставой; брал с собою какую-нибудь книгу — курс Кайданова, например, — но редко ее развертывал, а больше вслух читал стихи, которых знал очень много на память; кровь бродила во мне, и сердце ныло — так сладко и смешно: я все ждал, робел чего-то и всему дивился и весь был наготове; фантазия играла и носилась быстро вокруг одних и тех же представлений, как на заре стрижи вокруг колокольни; я задумывался, грустил и даже плакал; но и сквозь слезы и сквозь грусть, навеянную то певучим стихом, то красотою вечера, проступало, как весенняя травка, радостное чувство молодой, закипающей жизни.

I // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Нина килне ҫитрӗ те сӗтел хушшинче васкамасӑр, тутлӑн кукӑльпе сӗт ҫисе ларакан Артема курах кайрӗ.

Придя домой, Нина увидела Артема, который спокойно сидел за столом и аппетитно ел пирог с молоком.

Тӑрна шурӗ // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 37,39,41 с.

Мӑр-Мӑр тутлӑн анасларӗ карӑнса илчӗ те сарӑ куҫне хӗсрӗ.

Мурка сладко зевнула, потянулась и зажмурила свои рыжие глазки.

Иккӗмӗш вӑрттӑнлӑх // Ольга Фёдорова. Ордем, Г. Аньӑн вунӑ вӑрттӑнлӑхӗ: калавсем: [кӗҫен ҫулхи шкул ачисем валли] / Ордем Гали; [О. Л. Федорова куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательств, 2006. - 48 с. : ил.

Василиса Прокофьевнӑн пырӗ тутлӑн кӑтӑкланчӗ.

У Василисы Прокофьевны сладковато защекотала в горле.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Акӑ вӑл диван ҫине хутланса выртрӗ те ҫийӗнчех мӑш-мӑш туса тутлӑн ҫывӑрса кайрӗ.

Анжелика свернулась калачиком на диване и сладко засопела.

Хӑна хӗр // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 33–37 с.

Григорий тутлӑн тӗлӗрсе кайнӑ ыйхинчен аран вӑранчӗ, хӑйӑлтатса каларӗ:

Григорий с трудом очнулся от дремотного забытья, хрипло сказал:

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тутлӑн карӑнса илчӗ те — пӗтерчӗ пурӑнса…

Сладко так потянулся — и покончил жизню…

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таксӑпа дворняжкӑран пулнӑ йытӑ, хӑйӗн ятне илтсен, верстак айӗнчен, стружкӑсем ҫинче ҫывӑрнӑ ҫӗртен тӑрса тухнӑ та, тутлӑн карӑнкаласа илсе, хуҫи хыҫҫӑн чупнӑ.

Услыхав свое имя, помесь такса с дворняжкой вышла из-под верстака, где она спала на стружках, сладко потянулась и побежала за хозяином.

I. Хӑйне хӑй япӑх тыткаланӑ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Унтан Пантелей Прокофьевич пӗр тикӗссӗн те хыттӑн харлаттарса хуп турттарни илтӗнет; ыйхӑ тӗлӗшпе пӗчӗк Полюшка тутине тутлӑн чӑпӑртаттарать, хӑй тӗллӗн тем-тем мӑкӑртатса илет.

И оттуда слышался размеренный могучий храп Пантелея Прокофьевича; во сне сладко чмокала губами и что-то лепетала маленькая Полюшка.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Манӑн ыйхӑшӑн укҫа тӳлемелле мар, — терӗ те Нюшкӑ, тутлӑн анасласа, пукана кӗмсӗртеттерсе кровать ҫинчен анчӗ.

— Мне за сон не платить, — сладко раздирая в зевоте рот, сказала Нюшка и, громыхнув стулом, слезла с кровати.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ывӑннипе ун алли-ури ҫавӑнтах ӑшӑнса, ҫемҫелсе кайрӗ, куҫ хупанкисем йывӑрланчӗҫ, вӑл тутлӑн анасласа илчӗ те ҫывӑрас килсе кайнипе йӑл кулчӗ.

Сразу усталость налила теплом его ноги и руки, отяжелила веки, и, широко и сладко зевнув, он улыбнулся внезапно возникшему желанию.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Прохор йӑлӑнтарса тӑмарӗ, пырса ларчӗ те малтан сӑхсӑхса илчӗ, унтан кула-кулах тараватлӑ мучи аллинчен кӑмӑшка шӑрши тутлӑн кӑтӑклантарса кайнӑ куркана илчӗ.

Прохор не заставил себя упрашивать, сел, перекрестился, улыбаясь, принял из рук хлебосольного деда кружку со сладко пахнущим самогоном.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Савӑнчӗ уншӑн Григорий, ӑшӗ лӗкленекен пуличчен туртса тӑранчӗ те, пуҫне ҫунатти айне чиксе ларакан кайӑк пек, шинель аркипе пуҫ ҫийӗн витӗнсе, мӑкӑль-шакӑллӗ кизек ҫинче пӗрремӗш хут тутлӑн ҫывӑрса кайрӗ.

Рад был Григорий, накурился до тошноты и в первый раз крепко уснул на кочковатых кизяках, завернув голову в полу, как птица под крыло.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унта, ҫатан айӗнче, кӑркка пек шултра чӑхсем ӑшӑнса выртнӑ, — хӑшӗ тусан ӑшӗнче йӑваланса, ҫунаттисемпе ҫапкаланнӑ, хӑшӗ, шур илнӗ пек куҫӗсене хупса, тутлӑн тӗлӗрнӗ.

Там, под плетнем, грелись крупные, как индюшки, куры, — иные копошились и били крылом о ногу, иные же сладко дремали, затянув глаза, как бельмом, белой пленкой.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унтан, пӗкӗ пек авӑнса илсе, юнланса хуралнӑ шӑлне кӑкӑрӗ ҫине сурса пӑрахрӗ, чӗлхипе тутлӑн чаплаттарса илчӗ.

Выгнулся крутой дугой, сплюнул на грудь черные от крови зубы, сладко почмокал языком.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пулемет командин начальникӗ тутлӑн ыйха туртать.

Начальник пулеметной команды спал.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑма кравать ҫинчен кӗрӗк пиншакне йӳле ярса выртакан офицер тӑрса ларчӗ, кӑвакара пуҫланӑ тӑрмаланчӑк ҫӳҫне аллипе шӑлса якатрӗ, тутлӑн анасласа илчӗ.

С дощатой кровати приподнялся офицер в распахнутой тужурке, провел рукою по всклокоченным седеющим волосам, зевнул.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑш чухне буфер чанклатса илет е тормозсем ҫиллес шӑйӑрса шавлаҫҫӗ, сире ыйхӑ пусать, тутлӑн тӗлӗрсе куҫ хупӑнать…

То иногда звякнут буфера, то сердито засопят тормоза, а к вам уже крадется сон, и в сладкой дремоте смежаются веки…

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сайра та тарӑн сывлани илтӗннӗ, такам, тутисене тутлӑн чаплаттарса, ыйхӑ тӗлӗшпе калаҫнӑ.

Слышалось глубокое дыхание, кто-то говорил во сне, сладко причмокивал губами.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех