Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тупӑка (тĕпĕ: тупӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Гальӑна йывӑҫран тунӑ пӗчӗкҫӗ тупӑка хурса пытарчӗҫ.

Галю похоронили в маленьком деревянном гробике.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унӑн ӳтне спирт тултарнӑ тупӑка хунӑ.

залитого спиртом в гробу.

Пулеметчик Живоног Ҫурҫӗр Черниговщинӑри Заречное ялне ашшӗ патне янӑ ҫыру // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Пытарма каякансем сивӗ вӑхӑтра ҫӗлӗксене хывмасӑр пыраҫҫӗ, тупӑка шӑтӑка антарнӑ чухне вӗсене хываҫҫӗ.

Участники траурной процессии в холодное время года идут в головных уборах, снимают их только, когда гроб опускают в могилу.

Вилӗм, пытару тата асӑну // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Арҫынсем тупӑка илсе тухаҫҫӗ те катафалк (вилнӗ ҫынна турттарса каймалли урапа) ҫине вырнаҫтарса лартаҫҫӗ.

Мужчины выносят гроб и устанавливают его на катафалке.

Вилӗм, пытару тата асӑну // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ӑна тупӑка хур та тӳрех масар ҫине илсе кай.

Хоть в гроб его клади да на кладбище.

6 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Унтан Сӑйтене вырттарнӑ тупӑка ҫӑвӑрса тытса картишне илсе тӳхрӗ, ҫуни ҫине вырттарчӗ, вилле катанпир карса витрӗ.

— И, подхватив гроб с телом Сайде, вынес его во двор, уложил на сани, покрыл холстиной.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Мӗн пӗлнине эпир хамӑрпа пӗрле тупӑка илсе кӗрӗпӗр, — хуравларӗ Буабертло.

– Мы унесем его с собой в могилу, – ответил дю Буабертло.

II. Ҫӗрлехи тӗттӗмре пыракан караппа пассажир // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ачасем пулат ҫинче макӑрса ларнӑ, амӑшне мӗнле кӗпе тӑхӑнтарнине, ӑна тупӑка мӗнле хунине тата пуҫ вӗҫне ҫинҫе сарӑ ҫуртасем ҫутса лартнине пӑхнӑ.

Дети плакали на полатьях и смотрели, как мать была одета в платье, как ее положили в гроб и зажгли на изголовье тонкие желтые свечи.

Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

— Эпир — чиркӳсемпе фабрикӑсем тӑвакан, сӑнчӑрсемпе укҫа шаккаса туса кӑларакан ҫынсем, эпир — пурне те кипкере выртнӑ вӑхӑтран пуҫласа тупӑка кӗричченех тӑрантарса, ыр кӑтартса пуранакан чӗрӗ вӑй…

— Мы — те люди, которые строят церкви и фабрики, куют цепи и деньги, мы — та живая сила, которая кормит и забавляет всех от пеленок до гроба…

XII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Тупӑка шӑтӑка антарса, ҫиелтен тӑпра витсен — ҫынсем кайнӑ, анчах йытти юлнӑ; вӑл, нӳрӗ ҫӗр ҫинче ларса, нумайччен ним сас кӑлармасӑр вилтӑприне шӑршланӑ.

Когда гроб зарыли — люди ушли, а собака осталась и, сидя на свежей земле, долго молча нюхала могилу.

II // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Слободари ҫынсем, урампа илсе пыракан тупӑка курсан, чарӑнса тӑнӑ та сӑхсӑхса пӗр-пӗрне сӑмах хушса илнӗ:

Слобожане, встречая на улице гроб, останавливались и, крестясь, говорили друг другу:

II // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

«Вилсен, манӑн тупӑка Андрей ҫак тӑпрана саптӑр», — терӗ.

Помру, говорит, Андрей гроб мой этой землицей присыпет.

Хӑйне евӗрлӗ перепиҫ // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Мӗскер, укҫана тупӑка кам пытарнине пӗлместӗп тетӗн-и?

Что же, по-твоему, я не знаю, кто спрятал деньги в гроб?

Вӑтӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Акӑ ӗнтӗ тупӑка кӑларчӗҫ, унӑн хупӑлчине уҫма тытӑнчӗҫ: кунта каллех тӗрткелешме пуҫларӗҫ, пурте маларах хӗсӗнсе тухса тупӑкне пӑхасшӑн, ну, нимӗн йӗркесӗр хӑтланаҫҫӗ.

Наконец они вытащили гроб и стали отвинчивать крышку; и тут опять начали так толкаться и напирать, чтобы протиснуться вперед и взглянуть на гроб, — ну немыслимое дело!

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

«Ӑна тупӑка хутӑм эпӗ. Эсир ҫӗрле тупӑк умӗнче йӗнӗ чух вӑл унта пурччӗ. Эпӗ ун чухне алӑк хыҫӗнче тӑтӑм, питӗ шеллерӗм сире, Мери Джейн».

«Я положил его в гроб. Он был там, когда вы плакали возле гроба поздно ночью. Я тогда стоял за дверью, и мне вас было очень жалко, мисс Мэри-Джейн».

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вӑл тупӑка пӑхмарӗ те: унӑн хуппине кӑшт шутарчӗ те ӑна тупӑкӗ ҫине пӑрӑмласах ҫыпӑҫтарса хучӗ.

А он даже и не заглянул в гроб: просто надвинул крышку без всякого шума и крепко-накрепко завинтил ее.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Кӑнтӑрла тӗлӗнче тупӑкҫӑ хӑйне пулӑшаканӗсемпе килсе ҫитрӗ; тупӑка вӗсем пӳлӗм варрине икӗ тенкел ҫине лартрӗҫ, ытти тенкелсене ретӗн-ретӗн вырнаҫтарчӗҫ тата кӳршӗсенчен те тенкелсем илсе килчӗҫ, ҫавӑнпа хӑна пӳлӗмӗнче те, апатланмалли пӳлӗмре те, малти пӳлӗмре те — пур ҫӗрте те туллиех тенкел лартса тултарчӗҫ.

В середине дня пришел гробовщик со своим помощником; они поставили гроб посреди комнаты на двух стульях, а все остальные стулья расставили рядами, да еще призаняли у соседей, так что и в гостиной, и в столовой, и в передней — везде было полно стульев.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ӑна тупӑка хурас вырӑнне икӗ алӑк хушшине чикнӗ, тет те, ҫаплах пытарнӑ, тет; хам курман эпӗ; атте каласа парсаччӗ.

Его всунули между двух дверей вместо гроба и, говорят, так и похоронили; сам я этого не видел, а слыхал от отца.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Тепӗр шанчӑклӑрах хыпар тӑрӑх, ҫав тупӑка тинӗс хумӗсем пачах ҫыран хӗрне кӑларса пӑрахман иккен, ӑна Венецирен килнӗ ют ҫӗршыв хӗрарӑмӗ илсе ҫитерсе ҫыран хӗррине пытарнӑ иккен; хӑшпӗрисем тата ҫав хӗрарӑма кайран Герцеговинӑра, ун чухне пуҫтарӑнакан ҫарта куртӑмӑр, тесе хушса хунӑ; унӑн тумӗ пӗтӗмӗшпех хуп-хура пулнине те каласа кӑтартнӑ.

По другим, более достоверным сведениям, гроб этот вовсе не был выкинут морем, но привезен и похоронен возле берега иностранной дамой, приехавшею из Венеции; некоторые прибавляли, что даму эту видели потом в Герцеговине при войске, которое тогда собиралось; описывали даже ее наряд, черный с головы до ног.

XXXV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ан кулян, Артём, мана тупӑка чикме ҫӑмӑлах мар.

Не унывай, Артем, меня ведь трудно угробить.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех