Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫуна тупанӗсем, кӗтӳҫ шӑхличи пек, ҫинҫен, пӗр вӗҫӗмсӗр шӑхӑраҫҫӗ; тупан айне лекнӗ улӑм пӗрчи юрлать, ачасем хӑйсен вӗҫсӗр шухӑшне шухӑшлаҫҫӗ.

Полозья однообразно скрипели, тонко, как свирель пастушья, пела соломинка, попавшая на полоз, думали свою думу мальчишки.

Астрономсем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Хӗрача, вӑрӑм каюрпа нарта тупанӗсем хушшине пӗтӗм вӑйран тирӗнтерсе, йытӑсене Коля умӗнче чарчӗ.

Она затормозила нарту возле Коли, с силой воткнув меж полозьями длинный каюр.

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Хӗрӗ ҫине пӑхакан куҫӗсем те паян унӑн шухӑшлӑрах та шеллерех, вӑл Таньӑна мар, тахҫан хӑйӗн ал тупанӗсем ҫинче сиктернӗ пӗчӗк чун ҫине пӑхать тейӗн.

И взгляд ее, обращенный на дочь, был задумчив и жалостлив, точно разглядывала она не Таню, а крошечное существо, когда-то качавшееся на ее коленях.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӑл хӑйӗн ҫара ура тунисем ҫине пӑхрӗ, вӗсем яп-яка ӳтлӗ, чӗркуҫҫи таранах пиҫӗхсе хуралнӑ, ҫӑмӑл ура тупанӗсем ҫинче тӗреклӗн тӑраҫҫӗ.

Она посмотрела на свои босые ноги, смуглые до самых колен, с гладкой кожей, с крутым сводом, подпирающим легкую ступню.

III // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Унӑн урисем те хытса ҫитейменччӗ-ха ун чух, вӗсен пӳрнисем пӑрҫа пысӑкӑш кӑначчӗ, алӑ тупанӗсем шуралса ҫитменччӗ.

У нее были такие беспомощные ноги, и пальцы на них были не больше горошин, и руки с красными ладонями.

III // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Сарса хунӑ ал тупанӗсем ҫине хурӑн хӑйӗн пӗркеленчӗк ҫулҫине ӳкерчӗ.

И береза уронила сморщенный лист в ее подставленные ладони.

II // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӑл пӗтӗмпех ҫамрӑк та ешӗл: сасси те, сӑн-пичӗ ҫинчи вӗтӗ ҫӑм та, ывӑҫ тупанӗсем ҫинче шурӑрах ҫаврашкасем пулнӑ кӗрен аллисем те, кӑшт ҫеҫ ансӑр хулпуҫҫийӗсем те…

Все в ней было еще молодо-зелено: и голос, и пушок на всем лице, и розовые руки с беловатыми кружками на ладонях, и чуть-чуть сжатые плечи…

XVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ӑна яланах ҫав таса, чечен, хӑравҫӑллӑн ҫӗкленӗ сӑн-пит курӑннӑ; хӑйӗн алӑ тупанӗсем айӗнче вӑл ҫав ҫемҫе ҫӳҫе туйнӑ, ӑна унӑн айӑпсӑр, кӑштах уҫӑлнӑ нӳрӗ тутисем, вӗсен хушӑкӗнчен ахах пек шӑлсем хӗвел ҫуттинче йӑлтӑртатни курӑннӑ.

Ему все мерещилось это чистое, нежное, боязливо приподнятое лицо; он чувствовал под ладонями рук своих эти мягкие волосы, видел эти невинные, слегка раскрытые губы, из-за которых влажно блистали на солнце жемчужные зубки.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Фабий ӑна сӗртӗнчӗ те унӑн ҫи-пуҫӗ, ҫӳҫӗ ҫинче ҫумӑр тумламӗсем пуррине туйрӗ, ура тупанӗсем ҫинче — хӑйӑр пӗрчисем.

Он коснулся ее — и почувствовал на ее одежде, на ее волосах дождевые капли — а на подошвах ее обнаженных ног — песчинки.

VII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Уйӑн ури тупанӗсем шурӑ, тӑм илнӗ пулас; ҫан-ҫурӑмӗ ҫине хӗрлӗ-хура пӑнчӑсем персе тухнӑ, вырӑнӗ-вырӑнӗпе тирӗ сӗвӗннӗ.

Ступни его ног, прихваченные морозом, были белые, а спина и бока в черно-багровых пятнах, местами кожа сползла.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Брезент айӗнчен ҫара ура тупанӗсем курӑнаҫҫӗ.

Из-под брезента смутно белели две пары босых стоймя торчавших подошв.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Унтан, шӑлсӑр тути-ҫӑварӗпе кулкаласа, ал тупанӗсем яп-яка якатнӑ каврӑҫ туяна Мишка еннелле кӑнтарчӗ.

— И протянул, беззубо улыбаясь, отполированную ладонями ясеневую палку.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӑкӑрлӑксенче шуҫӑмчченех кӑвайтсем ҫунчӗҫ, ҫынсем калаҫнӑ, утсем кӗҫеннӗ, ҫуна тупанӗсем нӑчӑртатнӑ сасӑсем илтӗнсе тӑчӗҫ.

До зари на проулках горели костры, слышались людские голоса, конское ржание, скрип полозьев.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫуна тупанӗсем айӗнче юр нӑтӑртатать.

Под полозьями хрустко поскрипывал снег.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл час-часах вӗри хӑйӑр ҫине пичӗпе ӳкрӗ, ҫӗтӗлсе пӗтнӗ пӳс кӗпин таса мар лӑстӑкӗсене ҫил тӑрмаларӗ, ҫавӑн чух вара конвоирсене унӑн ӳчӗ карӑнса туртӑннӑ сарлака шӑмӑллӑ ҫурӑмӗпе чармакласа хунӑ урисен ҫуркаланса пӗтнӗ хура тупанӗсем курӑнчӗҫ.

Он часто падал лицом в раскаленный песок, ветер трепал грязные лохмотья бязевой рубашки, и тогда конвоирам были видны его туго обтянутая кожей костистая спина и черные потрепавшиеся подошвы раскинутых ног.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, ҫуна ҫине чӗркуҫленсе ларса, пӗрре чӗнмесӗр хирсем ҫине салхуллӑн пӑхса пычӗ, тепре куҫӗсем алчӑраса кайиччен ҫуна тупанӗсем айӗнче выртса юлакан яп-яка ҫул ҫине пӑхрӗ.

Он то вставал в розвальнях на колени, окидывая серые безмолвные поля тоскующим взглядом, то смотрел на рвущийся из-под полозьев накатанный след дороги, пока не начинало рябить в глазах.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аякра, юр вӗҫтерсе хӗве-хӗве лартнӑ ҫӗрте, пӳртсенче шӑши куҫӗ пек ҫутӑсем сӳнеҫҫӗ, ҫӑл тараси чӗриклетет, шыв ӑсма пынӑ хӗрарӑмсем пӗр-пӗрне уҫӑ сасӑпа кӑшкӑрса чӗнеҫҫӗ, ҫул тӑрӑх ерипен пыракан утӑ тиенӗ ҫуна тупанӗсем йынӑшаҫҫӗ, лав ҫул хӗррине шӑлса пыни курӑнать, таҫта малта пӗкӗ ҫинче шӑнкӑрав хуллен тинкӗлтетет — ун сасси хрусталь сасси пек таса.

Гаснут вдали, среди сугробной сумятицы, жидкие огоньки в избах; скрипит журавель колодца, и звонко перекликаются голоса баб, пришедших за водой; натужно скулят полозья саней медленно двигающегося по дороге обоза с сеном, видно, как метут края воза по обочинам; тихо звякает где-то впереди колокольчик на дуге — звон его хрустально ломок и чист.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Март уйӑхӗнчи ҫеҫенхирӗн ҫуна тупанӗсем шӑхӑрнипе тата утсен чӗрнисем ҫивӗччӗн чаклатнипе кӑна хускалнӑ кӑнтӑрлахи шӑплӑхне тупӑ сасси ытла та кӗмӗркке япала йӑтӑнса аннӑ пек хыттӑн кӗмсӗртетсе хупласа хучӗ.

Тишину мартовского степного полдня, нарушаемую лишь свистом полозьев да чавкающим перебором конских копыт, обвальным раскатом задавил гул орудия.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫуна тупанӗсем лӑчӑртатрӗҫ, вӑкӑрсем мӑн чӗрнисемпе юра нӑтӑртаттарса утрӗҫ.

Скрипели полозья, с хрустом давили снег клешнятые копыта быков.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ывӑҫ тупанӗсем ҫине ӗшенчӗклӗн пӑхса илсе, сӳрӗккӗн каласа хучӗ:

Устало рассматривая свои ладони, сказал:

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.