Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

типпӗн сăмах пирĕн базăра пур.
типпӗн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Укҫана кам ывӑтнӑ? — типпӗн ыйтрӗ вӑл.

— Кто бросил деньги? — сухо спросил он.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Мана сирӗн сумлӑ биографийӗр пачах кӑсӑклантармасть, — типпӗн чӗнчӗ Хейль.

— Мне нет дела до вашей почтенной биографии, — сухо сказал Хейль.

IV. Хейлӗн юлашки пӑнчи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

— Унӑн пурнӑҫӗ пехетлӗ, — типпӗн чӗнчӗ Тинг, — ҫак пурнӑҫ пӗлтерӗшӗ вара, манӑн шухӑшӑмпа, пирӗн ӑнлануран ҫӳллӗрех.

— Жизнь ее благословенна, — сухо сказал Тинг, — а значение этой жизни, я полагаю, выше нашего понимания.

III. Ассунта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

— Эпӗ вилӗм пирки шухӑшламастӑп, — типпӗн чӗнчӗ Фирс.

— Я не думаю умирать, — сухо сказал Фирс.

I. Чыс тӑватӑп // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Типпӗн чӑнкӑртатни илтӗнчӗ те хура ҫаврашка вӗттӗн-вӗттӗн пайланса сапаланчӗ.

Раздался сухой треск, и черный кружок рассыпался на мелкие куски.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 363–369 с.

Унтан Коркин ӳтсӗр хӗрлӗ ҫынна чылай хушӑ сӑнарӗ; тӑрӑхла ҫаврака ҫӗр-ҫӗр мускул пӗр-пӗринпе чӑлханнӑ, тӗп шӑмма карӑнчӑк ӗлкепе тачӑ-тачӑ чӗркенӗ; мускулсем типпӗн, мӑнаҫлӑн курӑнаҫҫӗ; хӗрлӗ мускулатура тӑрӑх кӑвак пин-пин юн тымарӗ сӑрхӑнать.

Затем Коркин долго смотрел на красного человека без кожи; сотни овальных мускулов вплетались один в другой, тесно обливая костяк упругими очертаниями; они выглядели сухо и гордо; по красной мускулатуре струились тысячи синих жил.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 320–325 с.

— Покровский виҫӗ кун хушшинче хатӗр пулать, — типпӗн килӗшрӗ Коркин.

— В три дня будет готов Покровский, — сухо сказал Коркин.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 320–325 с.

Тиррей хыпарне тата типпӗн, хӗрхенӳсӗррӗн ҫырнӑ документа вуласа тухсан Галеран кӗретӗнех ӑнланчӗ: суд — тунти кун, эппин, вӑхӑт ҫав тери хӗсӗк, хыпаланмалла.

Прочтя сообщение Тиррея и документ, составленный сухо и беспощадно, Галеран по малому сроку, остающемуся до суда, который назначался на понедельник, увидел, что медлить нельзя.

XII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Эсир уҫӑлса ҫӳретӗр эппин… — типпӗн чӗнчӗ Пенкаль.

— Так вы прогуливаетесь, — сухо сказал Пенкаль.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

— Ритль, — типпӗн чӗнчӗ Пенкаль, — эпӗ эсир йӗркеллӗ ҫын тесе шухӑшлаттӑм яланах.

— Ритль, — сухо сказал Пенкаль, — я всегда думал, что вы порядочный человек.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

— Анчах та — тӑхтӑр-ха… — пукан ҫинче шӑртлӑн хускалса, пенснине ҫӳлелле ывӑтӑнтарса типпӗн чарчӗ тухтӑр.

— Да, но позвольте, — сухо перебил доктор, нервно ерзая на стуле и вскидывая пенсне повыше.

Йӗрекен ҫын // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 285–290 с.

— Халӗ ҫамрӑклӑхӑм типпӗн иртнӗшӗн чӑннипех ӳкӗнетӗп.

— И теперь действительно жалею, что молодость моя прошла… сухо.

Йӗрекен ҫын // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 285–290 с.

Тутине куллипе сарса кӗпӗрнаттӑр музыканта алӑ пачӗ, ларчӗ, ӗҫ хучӗсем ҫине чавсаланчӗ те типпӗн: «Ларсамӑр», — терӗ, унтан тӳссе тӑраймасӑр ҫуталса илчӗ.

Стянув губы в улыбку, губернатор подал музыканту руку, сел, положил локти на деловые бумаги, сухо сказал: «Прошу садиться», — и вдруг, не утерпев, просиял.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

— Эпӗ айӑплӑ, — типпӗн хуравларӗ Консейль, — анчах манӑн сӑмахӑмсем — манӑн ӗҫӗм, эпӗ вӗсемшӗн явап тытма хатӗр.

— Я виноват, — сухо сказал Консейль, — но мои слова — мое дело, и я отвечаю за них.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.

Унӑн тусӗсем, унӑн улшӑнми ҫулташӗсем, — вӗсен ячӗсем банк билечӗ пек типпӗн чӑштӑртатаҫҫӗ, — сахалрах хӑватпа ялкӑшаҫҫӗ, ҫапах та Гюйс, Аспер, Стерс, Ассандрей, Айнсер тата Фрид пуянлӑхӗ те — Хоггей пӗркенме пултаракан алмаз куписен ретӗнченех.

Его друзья, его неизменные спутники, имена которых шуршат сухо, как банковые билеты: Гюйс, Аспер, Стере, Ассандрей, Айнсер и Фрид, — отсвечивали меньшим могуществом, но в тон тех групп алмазов, которыми мог бы обернуться Хоггей.

Гладиаторсем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 93–97 с.

Кам вӑл — пӗлместӗп; эсир ун ҫинчен хӑвӑрт та типпӗн ҫеҫ евитлерӗр, анчах унӑн шӑпи мана хумхантарать, хурлантарать, мӗншӗн -ӑнланмастӑп; вӑл курӑнса каясса тимлӗн кӗтетӗп.

Я не знаю, кто он; вы говорили о нем бегло и сухо, но судьба его, не знаю — почему, трогает и печалит меня; я напряженно жду его появления.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Шар тепӗр иккӗшне — черетпе — типпӗн шаклатса перӗнчӗ те каллех Энниок патне таврӑнчӗ.

Шар задевал поочередно остальных двух сухими щелчками и возвращался к Энниоку.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Манӑн анне ташӑҫӑ пулнӑ, — Аян енне ҫаврӑнмасӑр типпӗн каласа хучӗ Стелла.

— Моя мать была танцовщицей, — сухо произнесла Стелла, не поворачиваясь к Аяну.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Куратӑп; сирӗн ҫакӑн пирки манран ытларах пӗлмелле пек те… — типпӗн хуравларӗ офицер.

— Да; и вам следовало бы знать об этом больше, чем мне, — сухо сказал офицер.

I. Пӗри ҫук // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Носович питӗ асӑрханса ларчӗ, туртма сӗннӗ Мускав пирусӗсене туртмарӗ, хӑйӗнчен ыйтнӑ сӑмахсене хирӗҫ типпӗн те татӑклӑн тавӑрса пычӗ; унтан ӑна Сталин ун ҫине темиҫе хутчен куҫайӗн хӑвӑрт та ҫивӗччӗн пӑхса илнӗ пек туйӑнчӗ.

Носович сидел настороженно, не курил предложенных московских папирос, отвечал сухо и точно и несколько раз, — показалось ему, — поймал на себе быстрый, из-под приподнятых нижних век, острый взгляд Сталина.

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех