Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тахӑшин (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пӑртти Илюшӗн амӑшӗ пек усал хӗрарӑм ялта ҫук! — илтӗнчӗ тахӑшин сасси.

Куҫарса пулӑш

Яла ҫӗнӗ ҫынсем килсен // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Донсков! — янраса килчӗ ҫӳлтен, ҫурт кӑшкарӗ ӑшӗнчен тахӑшин уҫӑ сасси.

Куҫарса пулӑш

XIII // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

— Козелсене аркатаҫҫӗ! — илтрӗм эпӗ тахӑшин савӑнӑҫлӑ сассине.

— Козлы рвут! — услышал я чей-то радостный возглас.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ленька ҫӳлелле пӑхрӗ те тахӑшин атӑ тӑхӑннӑ урисене курчӗ.

Ленька посмотрел наверх и заметил чьи-то ноги, обутые в сапоги.

XI сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Аялта, огневойӗнче, минометчиксем ушкӑнӑн-ушкӑнӑн пухӑнса тӑнӑ та тахӑшин салхуллӑ юррине лӑпкӑн итлесе тӑраҫҫӗ.

Внизу на огневых спокойными группами стояли минометчики, слушая чью-то грустную песню.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Черныш тахӑшин мина ҫурӑлнӑ чух ӳпӗннӗ ансӑр та елпеке киммине тӗксе ячӗ те, хӑйӗн киммине тепӗр ҫыраналла тӳрӗ илсе пыма тӑрӑшса, шывра ишсе пыракан палламан ҫынсене кимӗрен ярса тытма хушрӗ.

Черныш, отталкивая чью-то, перевернутую взрывом душегубку и стараясь удержать направление своей лодки, кричал на незнакомых пловцов, приказывая цепляться за нее.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тахӑшин алли.

— Чья-то рука.

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тахӑшин алли ӑна кӗрӗкпе витрӗ.

Чья-то рука накрыла ее по грудь полушубком.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

— Начальник! — татӑлса ӳкрӗ таҫтан, аякран, тахӑшин уҫӑ сасси.

«Начальник!» — надрывался в отдалении чей-то высокий голос.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Вӑл та кунта тахӑшин хыҫҫӑн йӗрлет пулмалла!

Он тоже выслеживает кого-то.

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Пирӗнпе аслӑ парти! — илтӗнсе каять тахӑшин савӑнӑҫлӑ та пӑлхануллӑ сасси.

— Родина нас зовет, товарищи! — раздается чей-то взволнованный голос.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Чи хавасланса, чунтанах киленсе шӑхлич каланӑ вӑхӑтра сисе пачӗ: тахӑшин пӗчӗк пӳрнисем унӑн пичӗ тӑрӑх ҫӑмӑллӑн чупса иртрӗҫ, алли тӑрӑх шурӗҫ, унтан темӗнле хӑвӑрттӑн, шӑхличе хыпашлама тытӑнчӗҫ.

В самом патетическом месте он почувствовал, как чья-то маленькая рука быстро пробежала легкими пальцами по его лицу, скользнула по рукам и затем стала как-то торопливо ощупывать дудку.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Хӗҫ чӑмӑртаса тытнӑ тахӑшин алли — шӑпах пусма картлашкисем тӑрӑх хырӑмпа шуса хӑпаракан ҫыннӑн алли — арча хупӑлчин тепӗр шӑтӑкӗнчен кӗнӗ те Иманус хырӑмне хӗҫпе тӑрӑнтарнӑ.

Рука, рука человека, который полз вверх по лестнице, просунулась во вторую бойницу, устроенную внизу сундука, и эта-то рука погрузила саблю в живот Имануса.

ХIII. Палач // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Тахӑшин начаркка хулпуҫҫийӗ унӑн алли айне пулчӗ, тахӑшин кӑштӑрка аллисем ӑна тепӗр енчен шинель ҫаннинчен ярса тытрӗҫ.

Чье-то худое плечико подставилось под его руку и чьи-то шершавые ручонки ухватили с другой стороны его за рукав шинели.

Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Вӑт тараҫҫӗ-тӗк, тараҫҫӗ, вӑрӑ-хурахсем пек, кӗрхи ҫӗр тӗттӗмлӗхӗн хӳттинче, — терӗ тӗттӗмлӗхре тахӑшин янӑравсӑр сасси, «о» сасса уйрӑмах пусӑрӑнтарса.

— Вот уж действительно бегут, как воры, под покровом темной осенней ночи, — сказал в темноте чей-то окающий глухой голос.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Эпӗ тепӗр япала тума сӗнетӗп!.. — тени илтӗнсе кайрӗ шӑплӑхра сасартӑк, тахӑшин хӑйӑлтӑк сасси, «р» сасса уйрӑмах пусса калаканскер.

— Я предлагаю еще и другое!.. — вдруг раздался в тишине чей-то прокуренный окающий голос.

7 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Райком умӗнчи хӳме тытнӑ пӗчӗк садра тахӑшин чарусӑр качаки кӑҫал ҫуркунне лартнӑ ҫамрӑк тиреке тӑрӑшсах кӑшлать.

В разгороженном палисаде чья-то беспризорная коза деловито обгладывала посаженный нынешней весной молодой тополек.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тахӑшин учӗ, канӑҫсӑррӑн тулхӑра-тулхӑра ыйха вӗҫтерет.

Отпугивала дремоту чья-то фыркающая беспокойная лошадь.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ача малалла ӑнтӑлать, анчах сасартӑк Гришаткӑна тахӑшин алли мӑйран ярса илет.

Рванулся мальчишка вперед, как вдруг чья-то рука за шею Гришатку хвать.

Сакмар хапхи // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Тепӗр минутран малти пӳлӗмӗн чӗриклетекен урайӗсем тӑрӑх тахӑшин ура сассисем кӑштӑртатни илтӗнчӗ.

Через минуту по скрипучему полу передней зашаркали чьи-то шаги.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех