Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

таткисемпе (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пуҫ тӳпинех кармашса хӑпарнӑ хӗвелӗ пӗрре, таса тӳпене ярр! ярӑнса тухсан, ӑшшӑн ҫуталса, ялтраса каять, тепре, «шур сухалсемпе» е «ҫам таткисемпе» «чапикла выляма» пуҫласан, хӗвӗшсе, хӑйӗн шуркам йӗс ҫавракипе халь-халь лап сӳнекен уҫӑ вучах пек тӗлкӗшкелет.

Куҫарса пулӑш

Хура ҫӑмарта // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 116–128 с.

Талккишпех шӗвек, ҫӳхе, шупка тӗксӗм пӗлет таткисемпе «вараланнӑ» тӳпере, кӳпченӗ ик-виҫ силленчӗк ҫӑлтӑрсӑр пуҫне, ним тӗлли-палли те ҫук.

Куҫарса пулӑш

Вӑрттӑн сыхлавҫӑ // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 36–70 с.

Кунта утма йывӑрланчӗ: ура, ҫумӑр хыҫҫӑн лечекеленнӗ ҫӗре ҫӑрса утнӑ пек, пӑшш та пашш, лӑчӑрт та лачӑрт пута-пута анса каять, тӗллӗн-тӗллӗн тымарӗ-мӗнӗпех тӑпӑлакан кӗҫҫеленнӗ мӑк таткисемпе тӑллана-тӑллана ларать.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Лутра пӳртсем тата ытларах ҫӗр ҫумнелле пӗшкӗннӗ, каҫ тӗттӗмӗпе те ҫӗтӗк-ҫатӑк тӗтре таткисемпе витӗннӗ.

Низенькие избы, кажется, совсем уткнулись в землю, укрывшись чернотой ночи и обрывками тумана.

Ҫӗрлехи хӑнасем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Чӑх йӑвисенчен тунӑ пӑркӑтсемпе, тенкелпе, ҫунашкасемпе, хӑма таткисемпе е тата ҫӑпата тӗпӗсене пӑрлантарса — ҫӑпатасемпе ярӑнаҫҫӗ.

Катались кто на чем — на ледянках, изготовленных из куриных гнезд, на тенгельках, салазках, а то и просто на обледенелых лаптях.

Яка Илле // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Свобода, господа! — терӗ те Владимир Бердников, пур таткисемпе доска еннелле пере пуҫларӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫурхи кунсем // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Пӗр ирхине Марине кинемей ҫӑкӑр таткисемпе тухнӑ та юратнӑ йыттин виллине кӑна курнӑ.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ҫапла каласа старик Джессин ал тупанӗ ҫине эмел тултармалли йӗнӗ хучӗ, — ӑна унӑн кӗсйисенчи пусма таткисемпе хут хушшинче сахал мар вӑхӑт ҫӳретнӗ ахӑр.

Говоря так, старик совал в ее ладонь облатку, столь затасканную по тряпочкам и бумажкам его карманов.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ку — хаҫат хучӗпе тата тӗренчепе, штукатурка таткисемпе, ҫакса тултарнӑ кӗпе-йӗмпе пӳлнӗ хваттер.

Это была квартира с перегородками из газетной бумаги и дранок, кусков штукатурки и развешанного белья.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 356–361 с.

Ҫӑвӑнсан, аллӑмсене, чӗрнӗ-чавнӑ питӗме пусма таткисемпе ҫыхсан васкавлӑн сулӑ майлаштартӑм, ишеве йӗркелесе пыма шалча касрӑм та юхан шывпа анаталла ҫул тытрӑм; ӗҫкӗ-ҫикӗллӗ, хаваслӑ пурнӑҫ, киленӗҫӗн тӗрлӗ капӑрлӑхӗ — ҫакӑн пирки ӗмӗтлентӗм, кунашкал рехетлӗхе шавлӑ Париж мана халӗ паратех.

Умывшись, перевязав руки и расцарапанное лицо, я наскоро сколотил плот, вырубил правежный шест и поплыл вниз по реке, мечтая о веселой разгульной жизни, цвет удовольствий которой обещал шумный Париж.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Чул сарнӑ ҫул, улма-ҫырла хуппипе, улӑмпа тата хаҫат таткисемпе ҫӳпӗленсе пӗтнӗскер, хунар юписен тӗпӗсене ҫап-ҫутӑ ҫаврашкасемпе ытамланӑ; ҫынсем кумаҫҫӗ; сӑмса кӑкӗ таранччен пӗркеннӗ ҫӳллӗ хӗрарӑмсем вӑраххӑн иртеҫҫӗ; вӗсен нӳрӗ йӑлтӑрккапа карӑннӑ хура куҫӗсем йӑлӑхтармӑш чӑптапа ҫарамас ачасен кӗтӗвӗ патне тата апельсин шывне ӗҫнӗ май сухалне шӑлкаласа ларакан таса мар автан — ҫемье автанӗ — патне васкаҫҫӗ.

Мостовая, усеянная шелухой фруктов, соломой и клочками газет, окружала подножья уличных фонарей светлыми дисками; сновали прохожие; высокие, закутанные до переносья женщины шли медленной поступью; черные глаза их, подернутые влажным блеском, звали к истасканным циновкам, куче голых ребят и грязному петуху семьи, поглаживающему бороду за стаканом апельсиновой воды.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Вӑл нимӗн те пулман чухнехи пекех хӑйӗн хобочӗпе платформа ҫинчи ҫӳп-ҫапсене, вут таткисемпе улӑмсене пӗр ҫӗре пухма пуҫланӑ.

Он стал равнодушно подбирать хоботом сор, бумагу и солому, оставшиеся на платформе после разгрузки.

Беби шӑпӑртан хӑрать… // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Абдулка Цыган чылайччен хӗвӗнче ухтарчӗ, унтан кантра таткисемпе, тутӑхнӑ гайкӑсемпе, темле кантӑксемпе пӗрле пысӑк хура конверт туртса кӑларчӗ.

Абдулка Цыган, у которого под глазом красовался лиловый синяк — «подарок» кадетов, порылся за пазухой и вместе с обрывками веревок, гвоздями и цветными стекляшками извлек черный конверт.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Арҫынсем нуски вӗҫҫӗн кӑна, хӑш-пӗрисем урисене пир таткисемпе, касса илнӗ ҫанӑсемпе тӗркенӗ, хӑш-пӗрисем ҫиелти йӗмсӗрех, пиншаксӑр, чылайӑшӗсем ҫӗлӗксӗр.

Мужчины стояли в одних носках, некоторые обмотали ноги тряпками или рукавами, оторванными от пиджаков, многие были в одном исподнем, без гуней, без шапок.

15 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Пурин ҫумне те хут таткисемпе пӗрле темле хӗрлӗ-хӑмӑр нӑймака ҫыпҫӑннӑ.

Все это было облеплено клочками бумаги и липкой красновато-коричневой массой.

III // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 43–69 с.

Лешка, Егор тата ыттисен хӗрсе кайсах чӳречесене ҫума тытӑнчӗҫ, анчах та вӗсен ку ӗҫе хӑнӑхманни тӳрех паллӑ пулчӗ: йӗпе ҫӗтӗк таткисемпе унталла-кунталла сӑтӑраҫҫӗ, кантӑк ҫинче лапра йӗрсем хӑвараҫҫӗ.

Лешка, Егор и остальные с жаром принялись за окна, но сразу стало ясно, что эта работа им непривычна: они беспорядочно возили по стеклу мокрыми тряпками, оставляя грязные разводы.

4 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Хӑй хуҫалӑхне Шура та питӗ тӗплӗн пуҫтарчӗ: кантӑк ванчӑкӗсене, чул, тимӗр таткисемпе вӑлтисене, вӗҫне кукӑртнӑ пӑтасене тата ытти япаласене пурне те пӗр ҫӗре ҫыхса хучӗ.

Шура тоже деловито собирал и упаковывал свое хозяйство: стеклышки, камешки, крючки, железки, согнутые гвозди и еще множество предметов, назначение которых оставалось для меня загадкой.

Урӑх хваттер // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

«Дункан» нимӗн чухлӗ те иккӗленсе тӑмасӑр, кукӑр-макӑр выртакан тирпейлӗ ҫырансен хушшипе унчченхи пекех хӑвӑрт малалла пырать; яхта трубинчен мӑкӑрланса пыракан тӗтӗм чуллӑ сӑртсен тӑрнашкисемпе уйӑрӑлнӑ пӗлӗтсен таткисемпе пӗрлешсе каять.

«Дункан», не замедляя хода и не колеблясь, выбирал свой путь среди прихотливых береговых извилин; клубы дыма из трубы яхты смешивались с клочками разорванных скалами облаков.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хӑйне хай кӑштах алла илсе, Бунчук Анна ҫинчи кофта ҫухине вӗҫертсе ячӗ те, хӑйӗн аялти кӗпине ҫурса, сурана пир таткисемпе пусса тытма пуҫларӗ; суран шӑтӑкӗнчен сывлӑш кӗнипе, юн хӗрлӗн кӑпӑкланса тухнине, Аннӑн пичӗ-куҫӗ кӑвакарса шуралнине тата тути асаплӑн сиккелесе чӗтренине курчӗ.

Овладев собой, Бунчук расстегнул на Анне ворот кофточки, порвал на себе исподнюю рубашку и, прижимая комья полотна к ране, видел, как пузырилась кровь, пропуская в отверстие воздух, видел, как сине белело лицо Анны и черный рот ее дрожал в муках.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫак кубанкӑна тата чӗн ҫыхӑллӑ кӗлӗсӗр атӑ, хура кӑвак галифе, кӗмӗл таткисемпе илемлетнӗ пиҫиххипе ҫыхнӑ вӑрӑм кӗпе тӑхӑннӑ яштака та ҫаврӑнӑҫуллӑ ҫын хӑй те Федор Лукича чарӑнтарса пуҫне ҫӗклеттерчӗ кӑна мар, кӑшкӑрттарчӗ те:

Вот эта кубанка, да еще и горские сапожки без каблуков и с ремешками ниже колен, и синие галифе, и длинная рубашка, подхваченная пояском, богато украшенным серебряным набором, и весь мужчина, упруго-стройный, чернолицый, заставил Федора Лукича не только остановиться и поднять голову, но и воскликнуть:

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех