Шырав
Шырав ĕçĕ:
— Итлӗр-ха, Степан, манӑн пысӑк тархаслу пур сирӗн пата.
Ҫӗр ҫинчи тамӑк // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.
Куҫӗнче — ӳпкев, тархаслу, ылхан сӑмахӗ упранатчӗ…
Ҫӗнӗ чиркӳ — ҫӗнӗ куҫҫуль // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.
Тархаслу пуҫланӗ, йӑлӑнтару та ҫатӑртату…
5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Николай сассинче йӑлӑну, тархаслу, шеллени.
3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
— Сирӗн пата тархаслу манӑн, Юрий Алексеич тӑванӑм, — йӑлӑнчӑклӑн та такӑнкаласа каларӗ вӑл, — паян эсир вӗт-ха ташӑсене ертсе пыраканӗ?
VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
- 1