Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Сӗлкӗшпе пӑр катӑкӗсем, каҫма айӗн йӑтӑнса тухса, малалла ҫул тытаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Энтрей мыскарисем // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Типӗ курӑк, тӗтӗм, айлӑмсен нӳрлӗхӗн шӑрши, шӑплӑх, — ҫеҫен хирӗн ыйхӑллӑ сассисене пула тата та шӑпрахскер, ахлату, туратсен чӑштӑртатӑвӗ, кӑвайт ҫатӑртатӑвӗ, кайӑк кӗскен кӑшкӑрни е инҫетри шыв сиккин ултавлӑ ҫывӑх пӑшӑлтатӑвӗ — ҫаксем пурте вӑрттӑн тунсӑхпа, ҫут ҫанталӑк — хурланчӑк туйӑм-сисӗм амӑшӗ — пек аслӑ сӗлкӗшпе тулсах ларнӑ.

Запах сухой травы, дыма, сырости низин, тишина, еще более тихая от сонных звуков пустыни, дающей вздохи, шелест ветвей, треск костра, короткий вскрик птицы или обманчиво близкий лепет далекого водопада, — все было полно тайной грусти, величавой, как сама природа — мать ощущений печальных.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.