Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Утмӑлтурат Уртемӗ кӗҫ-вӗҫ ҫурӑлса каясла хаяррӑн пӑхса тӑнине курсан, шофер шӑмшакне урӑлтаракан темле сивӗлӗх капланса пырса кӗрет.

Куҫарса пулӑш

Арӑм парни — сысна валашки // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 85–186 с.

Вара Михха, ҫемьере сивӗлӗх пуррине туйса, пӑшӑрханма тытӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

II // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Тахҫан илемлӗ те пулнӑ пулас унӑн сӑнӗ: ҫӳхе тутине писевленӗ, каҫӑр сӑмси те пичӗпе килӗшӳллӗ, пысӑк кӑвак куҫӗсенче ҫеҫ темӗнле ютшӑну, сивӗлӗх.

Куҫарса пулӑш

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

Вӑл, эпӗ ҫакӑн ҫинчен каларӑм ӗнтӗ, хӑйпе шӑллӗ, ашшӗ е йӑмӑкӗ хушшинче ҫепӗҫлӗхсем пуласран хӑранӑ пек тӗнчере урӑх нимрен те хӑрамасть, тата, туйӑмсене кирек мӗнле палӑртассинчен те пӑрӑнса, тепӗр енчи чикӗрен тухса каять, хӑйне ытла сиввӗн тытать, ку сивӗлӗх унӑн сӑлтавне ӑнланман ҫынсене час-часах хытӑ кӳрентерет.

Он, как я уже говорил, ничего в мире так не боялся, как нежностей с братцем, папашей или сестрицей, как он выражался, и, избегая всякого выражения чувства, впадал в другую крайность — холодности, часто больно оскорблявшую людей, не понимавших причин ее.

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫак япала таврашӗнче сивӗлӗх, тӗксӗмлӗх, шӑплӑх тӑрать, тупӑк патӗнчисем шиклӗн пӑшӑлтатаҫҫӗ.

Оно было плотно окружено холодом, мраком и тишиной, в которой боязливо шептались стоящие у гроба.

Мӑн асламӑшне пытарни // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Ҫапах та кунта, ҫакнашкал вырнаҫтарса тухнӑ ҫынсен ретӗнче, темӗнле сивӗлӗх, ятарлӑх, тӳрккеслӗх сисӗнет.

И все же что-то холодное, деловое, равнодушное есть в этом ровном размещении людей.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Темле хытӑлӑх, сивӗлӗх пурри курӑнчӗ ӑна паян унӑн халиччен ялан савӑнӑҫлӑ куҫӗсенче.

Что-то жесткое и холодное высмотрела она сегодня в его глазах, ранее всегда живых.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл чылаях хавасланса кайрӗ, пичӗ ҫинчи тискертерех сивӗлӗх ҫухалчӗ, кӑвак куҫӗсем шалтан чӑрсӑр та вӑйлӑ ҫулӑмпа ҫуталнӑ пек туйӑнчӗҫ.

Он заметно повеселел, диковатая хмурь сошла с его лица, синие глаза осветились изнутри дерзким и сильным пламенем.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах Ромашов сасартӑк туйса илчӗ — вӗсем хушшине мӗскер-тӗр вӑрттӑнла, ирсӗрле те япӑлчӑкла япала, куҫа курӑнманскер, шуса иртрӗ, ҫавӑнтан унӑн чунне сивӗлӗх килсе ҫапрӗ.

Но Ромашов почувствовал, как между ними незримо проползало что-то тайное, гадкое, склизкое, от чего пахнуло холодом на его душу.

XXII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫавӑнпа мар-и ӗнтӗ, нумайӑшӗн, кӑмӑла тивӗҫтернӗ хыҫҫӑн, сивӗлӗх, йӗрӗнӳ, курайманлӑх пуҫланса каять.

И оттого-то у большинства вслед за обладанием идет холодность, отвращение, вражда.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.