Шырав
Шырав ĕçĕ:
сиввен (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ашшӗ сиввен кӗтсе илнӗ хыҫҫӑн амӑшӗ ӑшӑ кӑмӑлпа йышӑнни Анука ыррӑн хурлантарчӗ, куҫҫуль кӑларчӗ.
I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.
Хӗре, ӗлӗкхилле, ҫынсен умӗнчех кулкаласа ыталама тӑчӗ те вӑл, лешӗ куҫне сиввен ялкӑштарса ун аллине сирсе хучӗ.как бывало прежде, то был отринут ею таким холодным взглядом, что съежился.
Киремете пуҫ ҫапни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.
Унтан шӑртланнӑ сухалне шӑлкалам пек турӗ, ӑшне ик аллипе ярса тытрӗ, кулма аран чарӑнчӗ, ывӑлӗ патне ҫывхарса тӑчӗ те сиввен пӑхрӗ.
IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.
Страницăсем:
- 1