Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аврипе (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Вӑл пушӑ аврипе лавсем ҫине тӑсса кӑтартрӗ.

 — Он указал кнутом на подводы.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Старик тӑкӑрлӑк еннелле пушӑ аврипе кӑтартрӗ.

Старик указал кнутовищем на переулок.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Фомин ҫыннисенчен пӗри, хӑйсен командирне намӑс кӑтартас мар тесе, тӑлӑх арӑм патне ывтӑнса пычӗ те ӑна карабин аврипе чышса яма тӑчӗ, анчах тӗреклӗ кӑна казак, кӗлеткипе унран икӗ пуҫ ҫӳллӗш пысӑкрахскер, хӗрарӑма сарлака хулпуҫҫийӗпе картласа хӳтӗлерӗ, шӑппӑн, анчах юнавлӑн асӑрхаттарса каларӗ:

Один из фоминцев, спасая посрамленную честь своего командира, подбежал к вдове, замахнулся прикладом карабина, но здоровенный казак, ростом на две головы выше его, заслонил женщину широким плечом, тихо, но многообещающе сказал:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна ҫурӑм шӑмминчен темле йывӑр япалапа — пӑшал аврипе пулас — чышнӑ.

Его ударили в позвоночник чем-то тяжелым, видимо — прикладом.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эсӗ мӗн ятлӑ, пиччей? — ыйтрӗ лавҫӑ, чӑпӑркка аврипе хуллен кӑна Григорий хулпуҫҫине сӗртӗнсе.

— Как тебя звать, дяденька? — спросила подводчица, тихонько касаясь кнутовищем плеча Григория.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйсен пӳрчӗ умне ҫитсен, Егор лашине чарчӗ те пас тытнӑ чӳречерен чӑпӑркка аврипе шаккарӗ.

Проезжая мимо своей избы, Егор сдержал лошадь и постучал кнутовищем в обметанное изморозью окошко.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑранасса вӑл сӗтел ҫинче ҫап-ҫутӑ сӑмавар чашкӑрса ларнӑ чухне вӑранчӗ; хӑй ҫине ҫулӑм ҫути ӳкнӗ Аниҫҫе кӑмака умӗнче хыпаланать, хӗп-хӗрлӗ кӑвар ҫинче шурӑ икерчӗллӗ чашкӑракан хура ҫатмана кӗске аврипе вӑр-вар ҫавӑркалать.

Проснулся он, когда на столе уже шумел ярко начищенный самовар, а у печи, озаряемая отблесками пламени, суетилась Анисья, ловко поворачивала сковороду с пышными оладьями.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Юланутлӑ ҫын ҫаплах тӑна кӗреймен Прохора сӑнӑ аврипе ыраттармаллах айӑкӗнчен чышса илчӗ, тахӑшӗ ӑна урисенчен ярса тытрӗ, аяккалла сӗтӗрчӗ.

Древком пики всадник больно толкнул еще не пришедшего в себя Прохора в бок, чьи-то руки сцапали его за ноги, поволокли в сторону.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Старик сӳрӗккӗн утакан мӑнтӑр лашисене чӑпӑрккипе хӑмсарчӗ, кӗлеткипе каялла ҫаврӑнса, вӑкӑрсем кӳлнӗ хыҫалти виҫҫӗмӗш лав ҫине пушӑ аврипе кӑтартрӗ.

Старик махнул кнутом на вяло переступавших сытых лошадей, повернулся назад и, указывая кнутовищем на третью сзади бычиную подводу, сказал:

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эсӗ мӗншӗн аҫу патӗнче ҫӗр выртасса пӗлетӗп, — терӗ Рагулин, Сергее пушӑ аврипе юнаса.

— Знаю, знаю, отчего ты у батька на ночь остаешься, — сказал Рагулин и погрозил Сергею кнутовищем.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ав, вӗсем, юланутпа, — Трифон пушӑ аврипе буркӑллӑ икӗ юланут ҫине кӑтартрӗ.

Вон они, на конях, — и Трифон указал кнутовищем на всадников в бурках.

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ӑна та шыв ҫавӑрмалла-и? — куҫӗсене ҫутӑлтарса ыйтрӗ пӗр ача, пушӑ аврипе генератора кӑтартса.

Его тоже вода будет крутить? — спросил мальчуган-погоныч, жарко блестя глазами и показывая кнутовищем на генератор.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Прохор чӑпӑркка аврипе чугуна шаккарӗ те кулса ячӗ.

Прохор даже постучал кнутовищем о чугун.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Аяккалла кайса пыракан симӗс ещӗксен ярӑмӗ пӗр майлӑн тӑкӑртатнине итленӗ май вӑл, ҫӗрелле тирӗннӗ сӳрӗк куҫӗсене ҫӗклесе пӑхмасӑр, чылайччен пушӑ аврипе платформа хӗррине тӑкнӑ шлак ванчӑкӗсене чакаласа тӑчӗ.

Послушал, как, удаляясь, тарахтят звенья зеленых коробок, и долго ковырял кнутовищем насыпанный у платформы шлак, не поднимал опущенных, посоловевших глаз.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унтан — чӑпӑрккана ҫавӑрса тытрӗ те вӑл, сотнике нимӗн тавҫӑрса илме памасӑр, питӗнчен, аллисенчен чӑпӑркка аврипе ҫунтарма тытӑнчӗ.

Перехватив кнут, он бил кнутовищем по лицу, по рукам, не давая сотнику опомниться.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Анчах та полковник, унӑн шухӑшӗсене тепӗр май ҫавӑрса ярас тенӗ пек, хӗҫ аврипе сӑмса сыппине хыҫса илчӗ те ҫапла каларӗ:

Но полковник, словно разубеждая его, эфесом шашки почесал переносье, сказал:

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, чӗлпӗр вӗҫне ҫавӑркаласа тип ҫырмаран тухнӑ чухне, кашкӑра самантлӑха куҫран ҫухатрӗ, утне тӗмеске ҫине сиктерсе хӑпарсассӑн ӑна татах курчӗ: — вӑл чылай аякра йӑртлатса пырать иккен; ҫеҫенхирӗн хура йӑранӗсем тӑрӑх ҫӗрпеле пӗр тӗс пулса, хыт курӑксем хушшипе йытӑсем шӑвӑнаҫҫӗ, унтан та инҫерехре, Крепышне чӗн саламат аврипе ӑшалантарса, чӑнкӑ шырлан хӗррипе ватӑ пан тӗрлеттерсе пырать.

Григорий, поднимаясь из буерака, кругообразно поводя поводьями, на минуту потерял его из виду, а когда выскочил на бугор, — волк мельтешился далеко-далеко; по черной ряднине степи, сливаясь с землей, плыли в бурьянах черные собаки, а дальше сбоку, полосуя Крепыша рукоятью арапника, обскакивал крутой яр старый пан.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кумӗн сӑн-питӗнче тарӑхни-туни палӑрмарӗ, уншӑн пулсан — хуть килте лар, хуть килтен тухса кайса сӗтӗрӗнсе ҫӳре — пурӗпӗр; вӑл, йӗри-тавра пӑхкаласа илчӗ те, пушӑ аврипе хулпуҫҫийӗсене хыҫкаларӗ, вара икӗ кум ҫула тухса кайрӗҫ.

Кум, не выразив на лице своем ни малейшего движения досады, как человек, которому решительно все равно, сидеть ли дома или тащиться из дому, обсмотрелся, почесал палочкой батога свои плечи, и два кума отправились в дорогу.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Озеров вара пӑсӑлса, ланкашкаланса пӗтнӗ ҫула, ун тӑрӑх майӗпен шӑвакан лавсене, пичӗсене тӑм илтернӗ, юрланса пӗтнӗ хӗрарӑмсем ҫӗмрӗк ҫуна тавра тата ҫул хӗрринчи канава пушатнӑ тырӑ миххисем тавра тӑнине курчӗ, Васька Голубцова та курчӗ вӑл: харсӑр ача, ашшӗн кӗске кӗрӗкне тӑхӑннӑскер, кӗрт тӑрӑх аран-аран ашса, васкаман хӗрарӑмсем патне пырать, вӗсене пушӑ аврипе юнаса хыттӑн кӑшкӑрать…

Озеров ясно представил себе разбитую, ухабистую тыловую дорогу с медленно ползущим по ней обозом, увидел запорошенных снегом, обмороженных женщин, стоящих вокруг разбитых саней и сваленных в кювет мешков с зерном, увидел даже Ваську Голубцова: задиристый парнишка в полушубке с отцовского плеча, едва вылезая из сугроба, подходил к нерасторопным женщинам и сердито кричал, потрясая кнутом…

XII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Лаша хартлатса илчӗ — Виктор шартах сикрӗ; алӑк патне чӗрне вӗҫҫӗн, шӑппӑн утса пычӗ те саламат аврипе шаккарӗ.

Всхрапнул конь — Виктор вздрогнул: на носках, крадучись, подошел к двери, постучал рукоятью плетки.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех