Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аванах (тĕпĕ: аван) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эп аванах ас тӑватӑп, пилӗк ҫул каялла пахчана эпир лайӑх тасатнӑччӗ.

А пять лет тому назад я знал, что сад был чищен.

Йывӑҫсем мӗнле утаҫҫӗ // Валерий Алексеев. Толстой Л.Н. Йывӑҫсем мӗнле утаҫҫӗ: калавсем. Чӑвашла В.Н. Алексеев куҫарнӑ; ӳнерҫи С.А. Бритвина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2022. — 60 с. — 22–23 с.

Аванах пурӑнатӑп.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Ыйтас-тӑвас пулсан, аванах пурӑнаҫҫӗ, те.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Акӑ офицер шӑпланчӗ те айккинелле тӗмсӗлет; Евӑна ҫакӑ темшӗн ун пирки аванах мар шухӑшлаттарать: Детрей ӑна пӗрле пыма ыйтнӑшӑн кӑмӑллах мар ахӑр, ҫакӑ унӑн каҫхине таҫта кайса киленмелли тӗллевӗсене чӑрмантарать-тӗр.

Так как он теперь умолк, смотря в сторону, Ева подумала, что он, вероятно, не очень благодарен ей за эту поездку, нарушившую, быть может, более приятный план поздних часов.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Сирӗн куҫӑрсем аванах мар, хӑвӑр вара шуранка, чӗтретӗр, — терӗ вӑл.

— Глаза ваши не хороши, а сама бледная и дрожите, — сказал он.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

«Ҫапах та эпӗ сана аванах лектертӗм», — елпӗрчӗ Моргиана; ун патне лӑпкӑлӑх таврӑнчӗ; вӑл кукӑр-макӑр сукмакпа килне картише тин ҫеҫ йӑлтӑртатса кӗнӗ автомобильне пӗр вӑхӑтрах пырса ҫитрӗ.

«Все-таки я попала лучше, чем ты», — сказала Моргиана; к ней вернулось спокойствие; она сделала крюк и пришла домой почти одновременно с автомобилем, который только что вкатил во двор.

XIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Аванах пулса тухрӗ-ши — санӑн хакламалла…

Тебе судить, хорошо ли вышло.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

— Ҫапла, эпӗ ӑслӑ-тӑнлӑ ҫын, — шухӑшлӑн хушса хучӗ хӗр, — ку вара аванах тееймӗн-ши…

— Да, я очень рассудительна, — прибавила Биче задумавшись, — а это, должно быть, нехорошо.

XXXIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Анчах пайтаҫӑн форма кульчӗ пур, эпир вара Браунӑн ют пурлӑхшӑн укҫа илсен ултавпа аппаланма кӑмӑл ҫук тесе шухӑшлатпӑр, ҫапла вара ӑна ӗҫри тирпейлӗхрен пӑрса хӑварни аванах мар, ара ку — унӑн пурнӑҫӗн уйрӑлми пайӗ.

Но у дельца есть культ формы, а так как мы предполагаем, что Брауну нет ни нужды, ни охоты мошенничать, получив деньги за чужое имущество, — незачем отказывать ему в формальной деловой опрятности, которая составляет часть его жизни.

XXXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

— Унӑн ҫепӗҫ юратӑвне аванах туйрӑм, — терӗм эпӗ, — анчах вӑл мана мӗншӗн ҫапла кураймасть — ӑнлантарса параймӑр-ши?

— Я чувствовал его нежную любовь, — сказал я, — но не можете ли вы объяснить, отчего он так меня ненавидит?

XXIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Хӗрарӑма пӗччен пӑрахса хӑварма аванах маррине ӑнланмасть мар Валери Соловин, анчах хӑй кунта ытлашшине те сисет.

Куҫарса пулӑш

XIV // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Анчах 35-ре сывлӑх 25-ри пек маррине аванах туйрӑм.

Куҫарса пулӑш

Ҫамрӑкла е ҫуллансан? // Ирина Трифонова. «Сувар», 2010.01.15, 3№(837), 9 стр.

Хамӑн пурнӑҫпа ют ҫын пурнӑҫӗ тӗлӗшпе эпӗ тем пек сӳрӗк, кӑсӑксӑр пулин те — ҫапах малашнехи сцена манӑн кӑмӑл-туйӑма аванах мар витӗм кӳчӗ.

Как ни был я равнодушен к своей и чужой жизни, все же последующая сцена произвела на меня весьма неприятное впечатление.

III. Никампа нимӗн валли те мар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Вӑл мана аванах ҫыртрӗ?

— Укусила она меня.

III. Никампа нимӗн валли те мар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ҫӗнӗ туйӑм-сисӗм ӑна пӳрчӗ патне ҫывхарнӑ чух аванах кисретрӗ; вӑл хӑйӗн ӳтне туять, — ӑна вӑл вӗриленнӗрен вӑйсӑр аллисемпе хыпашлать тата — сӑлтавсӑр, шӑнӑр туртнӑ пекрех анаслав.

Новое ощущение поразило его, когда он подходил к дому, — ощущение своего тела, как будто он щупал его слабыми от жары руками, и беспричинная, судорожная зевота.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Аванах тӑранчӗ; тӗттӗмленнӗ май кӑвайтӑн сӳнсе-кӑвакарса пыракан кӑмрӑкӗсен ҫути янкӑр уҫӑмлӑрах курӑнать; халӗ тин Горн барока аса илчӗ.

Насыщаясь, охваченный растущей темнотой, пронизанной красным отблеском тускнеющих, сизоватых углей костра, Горн вспомнил барок.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Куратӑп, Гент, ку пейзаж сирӗн кӑмӑлӑра аванах пӑсать.

Я вижу, Гент, на вас пейзаж производит дурное впечатление.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Шыв варринчен пуҫласа кӳлӗпе эпир темиҫе теҫетке миля аванах ишрӗмӗр.

От устья мы хорошо плыли озером несколько десятков миль.

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тӗтӗм сирӗлсен Гент ҫыр тӗпнелле тӗмсӗлчӗ: ту хысакӗнчен чул ҫӳлти пайӗпе хӑйпӑнса тӳннӗ, аял пайӗпе тытӑнса тӑрать; халӗ аванах асӑрхаятӑн: ку — хулӑн плита йышӗнчен.

Дав разойтись дыму, Гент заглянул в пропасть: камень откинулся от скалы верхней частью, удерживаясь на нижней; можно было заметить теперь, что это — род толстой плиты.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Чӗри тапма чарӑниччен виҫӗ сехет маларах та аванах ларса питӗ хаваслӑ калаҫрӗ.

За три часа до конца он сидел и говорил очень весело.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех