Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ярмола (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗрремӗш саспаллие Ярмола самай шанӑҫлӑнах ӳкерсе хурать — «П» (ку саспаллие эпир «икӗ юпа та ҫӳлте шерте» тесе ят панӑ); ун хыҫҫӑн вӑл ман ҫине ыйтуллӑн пӑхать.

Ярмола довольно уверенно чертил первую букву — «П» (эта буква у нас носила название: «два стояка и сверху перекладина»); потом он смотрел на меня вопросительно.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

— Ну, Ярмола, вӗренме пуҫӑнар, — тетӗп эпӗ.

— Ну, Ярмола, давай учиться, — говорил я.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Каҫсенче, кӑмакасене хутса пӗтерсен, хӑйне чӗнессе чӑтаймасӑр кӗтсе тӑрать вара Ярмола.

По вечерам, окончив топку печей, Ярмола с нетерпением дожидался, когда я позову его.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Хушамата ҫеҫ: Ярмола Попружук — текех вара нимӗн те.

Только фамилию: Ярмола Попружук — и больше ничего.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Кун хыҫҫӑн Ярмола хашлатсах тарӑннӑн сывлать, кӑтартмалли патакне сӗтел ҫине хурать те: — Ҫук… пултараймастӑп… — тет хурлӑхлӑн та татӑклӑн.

Тогда Ярмола глубоко вздыхал, клал на стол указку и произносил грустно и решительно: — Нет… не могу…

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

— Ну, кала, Ярмола, «ма», те.

— Ну скажи, Ярмола, — «ма».

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Ярмола, хӑй вӑрманне кашни пӗчӗк сукмак, кашни уйрӑм йывӑҫ таранах тенӗ пек пӗлсе тӑраканскер, хӑй ӑҫтине ҫӗрле те, кӑнтӑрла та хуть кирек хӑш вырӑнта та лайӑх чухлаканскер, тӑврари мӗнпур кашкӑра, мулкача тата тилле йӗр тӑрӑх ним йӑнӑшмасӑр уйӑрма пултараканскер, — шӑп ҫав Ярмолах, тӗслӗхрен, «м» саспаллипе «а» пӗрле мӗншӗн «ма» пулнине тем тусан та тавҫӑрса илеймест.

Ярмола, знавший в совершенстве каждую тропинку своего леса, чуть ли не каждое дерево, умевший ориентироваться днем и ночью в каком угодно месте, различавший по следам всех окрестных волков, зайцев и лисиц — этот самый Ярмола никак не мог представить себе, почему, например, буквы «м» и «а» вместе составляют «ма».

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Ярмола ҫапла тӑрӑшни — ят илнӗ сӑтӑрҫӑ, тимсӗр ҫапкаланчӑк, ун шухӑш-кӑмӑлӗпе халӑх пухӑвӗ нихӑҫан хисеплешсе тӑман пулӗччӗ, — тӑван ял ҫыннисен интересӗ пирки вӑл ҫакнашкал тӑрӑшни мана темшӗн пӑлхатса, хумхатса ячӗ.

Такая заботливость Ярмолы — заведомого браконьера, беспечного бродяги, с мнением которого никогда даже не подумал бы считаться сельский сход, — такая заботливость его об общественном интересе родного села почему-то растрогала меня.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

— А куратӑр-и, ӗҫпуҫ мӗнлерех, паныч, — тавӑрчӗ Ярмола нихӑҫанхинчен те ҫемҫенрех, — вулама-ҫырма пӗлекен пӗри ҫук-ҫке пирӗн ялта.

— А видите, какое дело, паныч, — ответил Ярмола необыкновенно мягко, — ни одного грамотного нет у нас в деревне.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

(Ҫакна палӑртмалла: пӗтӗм Переброчӗпех Ярмола чи чухӑн, чи кахал мушик вырӑнӗнче шутланать; шалу укҫипе хӑйӗн хресчен тупшӑрӑвне вӑл ӗҫсе ярать; унӑнни пек начар вӑкӑрсем таврара та урӑх ҫук.

(Надо заметить, что Ярмола считается самым бедным и самым ленивым мужиком во всем Переброде; жалованье и свой крестьянский заработок он пропивает; таких плохих волов, как у него, нет нигде в окрестности.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

— Мӗскер сана, Ярмола? — ыйтрӑм эпӗ.

— Что тебе, Ярмола? — спросил я.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Мӗшле шутлатӑн эсӗ, Ярмола?

Как ты думаешь, Ярмола?

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Манӑн тарҫӑ, апат хатӗрлекен те сунарти юлташ — вӑрманпа пиҫнӗ Ярмола, вутӑ ҫӗклемӗ йӑтнӑскер, пӳлӗме пӗкӗрӗлсе кӗрсе тӑчӗ те пуленккисене ҫӗре кӗмсӗртеттерсе пӑрахрӗ, шӑннӑ пӳрнисене вӗркелерӗ.

Мой слуга, повар и спутник по охоте — полесовщик Ярмола вошел в комнату, согнувшись под вязанкой дров, сбросил ее с грохотом на пол и подышал на замерзшие пальцы.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех