Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Цинь (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ӑна хам алла илмелле-ха, тет, — хӑйпе хӑй калаҫрӗ Цинь И-тан.

— Требует, чтобы сам покрыл! — не переставал твердить свое Цинь И-тан.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Кунти япаласем пурте хӑнӑхнӑскерсем пулин те: ванчӑк вешалка, ҫурӑк чейник, унта-кунта сапаланса выртакан тусанланса пӗтнӗ ӗҫ хучӗсен папкисем, хуҫӑк ураллӑ кивӗ кресло, хӑйӗн кресли ҫинче кальян тытса ларакан Цинь И-тан, — ӑна тип ӳслӗк асаплантарать, вӑл пуҫне чӗтрештеркелесе ҫеҫ ларать… — пурте, пурте ют.

Хотя все вокруг было давно знакомо, привычно: сломанная вешалка, треснутый чайник, сложенные в беспорядке и покрытые пылью дела, дырявое кресло без одной ножки и даже Цинь И-тан, сидевший в нем с неизменным кальяном в руках.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Цинь И-танпа иксӗмӗр сире кӑна аса илсе ларатпӑр: мӗн халь те килеймерӗ ку, тетпӗр.

Мы тут с господином И-таном только что о вас говорили: куда это вы запропастились?

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Цинь И-тан каллех туртать, кантурта кальян тӗтӗмӗ явӑнать.

В канцелярии уже висело облако дыма от кальяна Цинь И-тана.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

— Чӑн та, кунашкал пӗртӑвансем сахал, — Чжан Пэй-цзюне пӑхса ӑсатнӑ май, ассӑн сывласа каларӗ Ван Юэ-шэн Цинь И-тане.

— Да, таких встречаешь редко, — провожая его восхищенным взглядом, сказал Юэ-шэн Цинь И-тану.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

— Залра пуҫларӗҫ те вӗсем хапха патне ҫитиех ҫапӑҫрӗҫ, — терӗ малаллах Цинь И-тан.

— От гостиной до самых ворот… — И-тан сокрушенно вздохнул.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

— Ӑҫта унта, — пуҫне пӑркаларӗ Цинь И-тан.

— Внушишь им, как же!.. — покачал тот головой.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

— Ӑҫта пур-ши урӑх сирӗн пек пӗртӑвансем! — асӑрхаттарчӗ Цинь И-тан.

— Ну да, где найдешь таких братьев, как вы? — вздохнул И-тан.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Цинь И-танӑн тути-ҫӑварӗпе сайра сухалӗ чӗтрешкелесе илчӗҫ.

— На его дрожащих губах выступила пена.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Цинь И-тан ҫӑварӗнчен Китай кальянне кӑларчӗ те ӳсӗркелесе илчӗ, ыттисем ҫаплипех шарламарӗҫ.

Цинь И-тан, не выпускавший из рук кальяна, закашлялся, остальные выжидающе молчали.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех