Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Татарскинче (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Андрониха Татарскинче пуринчен ватӑ карчӑк.

Андрониха была самая древняя старуха в Татарском.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кичем пулчӗ пурнӑҫ Татарскинче ҫав кӗркунне…

Невеселая была жизнь в Татарском в ту осень…

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пурнӑҫӗ вара Татарскинче ытлашши шепех пулмарӗ.

А жизнь в Татарском была не очень-то нарядная.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫаплаччӗ ҫав кунсенче Татарскинче: савӑнӑҫ, пӗр киле пырса кӗрсе, теприне сирсе сирӗлми хуйхӑ тултарса хӑваратчӗ.

Так было в те дни в Татарском: радость, вступая в один дом, вводила в другой неизбывное горе.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Нумай казак тухмарӗ Татарскинче.

Многих казаков недосчитывались в Татарском.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вилӗ чӗмсӗрлӗхпе пиеленнӗ ҫеҫенхирӗн юрлӑ анлӑшнелле тӗтреленнӗ куҫӗсемпе тинкерсе ҫуна ҫинче ларса пынӑ чухне те, ҫӗрле ӑҫта та пулин ҫынсем чыхланса тулнӑ пӑчӑ та пӗчӗк пӳлӗмре куҫне хупса, шӑлӗсене ҫыртса выртнӑ вӑхӑтра та вӑл пӗрмаях тӑнне ҫухатса чирлӗ выртакан, таҫти ҫӗрти ют поселокра пӑрахса хӑварнӑ Аксинья ҫинчен, Татарскинче юлнӑ ҫывӑх ҫыннисем ҫинчен шухӑшларӗ…

Сидя на санях, устремив затуманенный взор в снежные просторы исполненной мертвого безмолвия степи, или лежа ночью с закрытыми глазами и стиснутыми зубами где-нибудь в душной, переполненной людьми комнатушке, думал все об одном: об Аксинье, больной, обеспамятевшей, брошенной в безвестном поселке, о близких, оставленных в Татарском…

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий хӑйсен хуторӗнче икӗ вӑрҫӑ хушшинче вӗлернӗ казаксене аса илсе тухрӗ те, Татарскинче вилесӗр кил юлман та иккен.

Григорий мысленно перебирал в памяти убитых за две войны казаков своего хутора, и оказалось, что нет в Татарском ни одного двора, где бы не было покойника.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗҫех Татарскинче вӑрҫа илсе кайнӑ казаксем час-час курӑнкалама тытӑнчӗҫ.

Потом в Татарский чаще стали наведываться служивые казаки.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Татарскинче икӗ эрне пурӑннӑ хушӑра Григорий Аксиньйӑна пурӗ те виҫӗ хутчен ҫеҫ аякран курса иртсе кайрӗ.

За две недели, проведенные в Татарском, Григорий только три раза, и то мельком, видел Аксинью.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аялта, Татарскинче, хӑрӑм пек хура тӳпен анлӑ ытамӗнче, сарӑ хӗрлӗ ҫулӑм асамлӑ тилӗ хӳри пек хӗмленсе явӑнать.

Внизу, в Татарском, на фоне аспидно-черного неба искристым лисьим хвостом распушилось рыжее пламя.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий Мелехов Татарскинче пилӗк талӑк пурӑнчӗ, ҫак хушӑра хӑйсенне тата хунямӑшӑнне темиҫе теҫеттин тырӑ акрӗ, унтан хуҫалӑх пирки хуйхӑрса начарланнӑ, пыйтланса кайнӑ Пантелей Прокофьевич сотньӑран таврӑнсанах ҫаплах-ха Чир тӑрӑхӗнчех тӑракан чаҫне кайма хатӗрлене пуҫларӗ.

Григорий Мелехов пять суток прожил в Татарском, за это время посеял себе и теще несколько десятин хлеба, а потом, как только из сотни пришел исхудавший от тоски по хозяйству, завшивевший Пантелей Прокофьевич, — стал собираться к отъезду в свою часть, по-прежнему стоявшую по Чиру.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чукун Ҫеменӗн тимӗрҫе вӗреннӗ вунпилек ҫулхи ывӑлӗ (вӑл восстани пуҫланнӑ хыҫҫӑн Татарскинче пӗртен-пӗр тимӗрҫӗ юлнӑ) Мелеховсен кивӗ акапуҫне аран майлакаласа тӗрен лартса пачӗ.

Пятнадцатилетний сынишка Семена Чугуна, выучившийся кузнечному ремеслу и оставшийся со дня восстания единственным кузнецом в Татарском, с грехом пополам наложил лемех на стареньком мелеховском плуге.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пушӑ та кичем Татарскинче казаксемсӗр.

В Татарском было пусто и скучно без казаков.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Татарскинче Григорий пырса ҫитичченех, вунсаккӑрмӗш ҫулхи пек, Петр Мелехова утлӑ сотня командирне суйланӑ.

Командиром конной сотни в Татарском еще до приезда Григория выбрали, как и в восемнадцатом году, Петра Мелехова.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мартӑн 4-мӗшӗнче Иван Алексеевич Татарскинче пуху пуҫтарчӗ.

В Татарском собрал Иван Алексеевич 4 марта сход.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сывӑ юлнӑ пулсан, вӑл председатель пулать Татарскинче, терӗм!

Если, думаю, жив остался, он будет в Татарском председателем!

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех