Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Таниле (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эсӗ унӑн тӳрккесе ӑҫтине пӗлместӗн-ха, — тесе шутланӑ Таниле хӑйӗн ӑшӗнче, анчах ҫине тӑрса калаҫакан ҫынна вӑл алӑран вӗҫертесшӗн пулман.

— Ты не знаешь, до какой степени он груб, — думал он про себя, но упускать настойчивого покупателя все же не хотелось.

Самана // Никита Волков. Илемлӗ литература, 7№, 1941. — 85–88 с.

— Нушаран ҫеҫ сутатӑп, ахаль пулсан ку лашана эпӗ йӗкӗр ывӑҫ ылтӑншӑн та парас ҫук, — тенӗ Таниле, пӑшӑрханнӑ пек пулса.

— Только из нужды продаю, а там бы я эту лошадь за две горсти золота не отдал, — с беспокойством говорил Данила.

Самана // Никита Волков. Илемлӗ литература, 7№, 1941. — 85–88 с.

Пасарта пӗр вӑхӑт хушши тӑнӑ хыҫҫӑн Таниле патне те тӗрлӗрен ҫынсем пыма, сӑнӗ-кӗлеткипе ӗретлех курӑнакан лашана хак пама пуҫланӑ.

Постояв на базаре какое-то время, к Даниле стали подходить некоторые люди для оценки лошади, которая на вид выглядела хорошо.

Самана // Никита Волков. Илемлӗ литература, 7№, 1941. — 85–88 с.

Хӑйне ӑҫта тата мӗнле сӑлтавпа ертсе кайнине пӗлмен лаши пур-ҫукшӑнах чарӑнса, пӗр вырӑнта кукалесе тӑнӑ, каялла туртӑннӑ, ун пек чухне Таниле ӑна ҫӗр ҫинчи чи усал сӑмахсемпе вӑрҫса ылханнӑ, пасара ҫитсен мӗнле те пулин меслетпе алӑран вӗҫертсе яма ӗмӗтленнӗ.

Лошадь, не догадывающаяся, куда и по какой причине ее вели, останавливалась ни с того ни с чего, дергалась, в эти моменты Данила проклинал ее самыми дурными словами на земле и мечтал, что, придя на базар, каким-нибудь способом сбагрит ее кому-либо.

Самана // Никита Волков. Илемлӗ литература, 7№, 1941. — 85–88 с.

Таниле, кум!

— Кум, Данило!

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех