Шырав

Шырав ĕçĕ:

Сӗлкӗ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ӗлкӗсемпе пӗрле вӑл пӗр ҫӗклем тутӑр, сӗлкӗ, чалка, шарӑҫ пиҫиххи тата ытти ӑпӑр-тапӑр йӑтса пырать, вӗсене савӑнсах хӗрсене кӑтартать.
Куҫарса пулӑш

5. Ҫураҫнӑ хӗр // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Мерченпе Кӗмӗлпи, йӗтӗн ҫиппинчен тӗртсе тунӑ сӗлкӗ ҫине пуҫламан ҫӑкӑр хурса, Кантюк умне пырса тӑчӗҫ, тайма пуҫӑм парса, вӗсем ҫакӑрне сӗлки мӗнӗпех туй хуҫине тыттарчӗҫ.
Мерчень и Кемельби, неся на тонком холщовом полотенце непочатый каравай хлеба, подошли к Кандюку, опустив в поклоне головы, и вручили хлеб свадебному голове.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ҫавӑ лайӑх та, час-час сӗлкӗ ҫӑвас чӑрмавӗ пулмасть, ялан шурӑ.
— Вот и хорошо, не надо будет их часто стирать, повесил новые — опять белым-бело.

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Манӑн пилӗк сӗлкӗ пур.
У меня их пять штук…

Эпӗ вӑрӑм сӗлкӗ юрататӑп.
Я люблю длинные полотенца.

Чӳречене сӗлкӗ карӑттӑм.
На окна бы повесила вышитые полотенца.

Аллисенче вӗсен йӗтӗн ҫиппинчен тӗртсе тунӑ ҫӳхе сӗлкӗ, ун ҫине пӗр ҫавра ҫӑкӑр хунӑ.
В руках они несли расшитое тонкое полотенце-селке, на котором лежал каравай хлеба.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тӳресене ыттисенчен часах уйӑрма пулать, вӗсем пилӗкӗсене хӗрлӗ пиҫиххи ҫыхса янӑ, пуҫӗ тавра йӗтӗн ҫиппипе тӗртсе тунӑ шурӑ сӗлкӗ чалӑмласа сырнӑ.
Судей можно сразу отличить от всех — они подпоясаны кумачовыми поясами, а вокруг голов у них белые повязки в виде чалмы из самотканого льяного полотна.

Чӳрече аяккипе пӗтӗмпех шурӑ чӗнтӗр вӗҫлӗ сарлака сӗлкӗ кара-кара тухнӑ.
Окна были задернуты широкими белыми занавесками с кружевом по краю.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӗре ҫураҫма килӗшмесен вара пӗтӗм станица пӗлсе тӑтӑр; тепӗр эрнерен, ватӑ Тутаринов лӑплансан, Параська хӑйне юлташ Евсее мар, Назара илсе кайӗ, Назар вӑл евчӗ пулма питӗ ӑста, ун чухне вара разведкӑна каймӗ, Тимофей Ильич патне сӗлкӗ илсе кайса, ашшӗ-амӑш ирӗкӗпе Анфиса ҫав сӗлкӗне ҫурмаран касмасӑр та пӳртрен тухмӗ…
И если будет отказ, то пускай об этом узнает вся станица; что не позже как через неделю, когда старый Тутаринов успокоится, Параська возьмет себе в компаньоны не Евсея, а старика Назара — опытнейшего человека по сватовству и явится к Тимофею Ильичу уже не для разведки, а с паляныцей и не уйдет из хаты до тех пор, пока Анфиса, с благословения отца и матери, не разрежет ту паляныцю на две равные половины…

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ыранах килсе сӗлкӗ ҫакӑпӑр та, алшӑлли ыйтӑпӑр…
— А завтра пожалуем и с паляныцей, да и потребуем рушники…

Малтанлӑха, сӗлкӗ ҫакмасӑр, калаҫса пӑхма, разведкӑна тенӗ пек килтӗмӗр…
Сперва без паляныци, а так, чтобы поговорить, вроде как бы разведка…

— Сӗлкӗ, сӗлкӗ пар асӑнмалӑх, тет.
— Утирку, мол, дай на память.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика