Шырав
Шырав ĕçĕ:
Сергунькӑран (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Люба ӑҫта? — йӗри-тавра пӑлхануллӑн пӑхкаласа ыйтрӗ вӑл Сергунькӑран.— Где Люба? — беспокойно оглядываясь, будто надеясь увидеть ее здесь, спросил он Сергунько.
1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.
Пӗр хутлӑ пӗчӗк ҫурт хапхинчен пӗр арҫын тухрӗ те, ҫӗлӗкне хывса, Сергунькӑран темиҫе утӑмра чарӑнса тӑчӗ.
7 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.
— Андрей та каять-и? — ыйтрӗ Люба хӑйне распоряжени парассине кӑмака патӗнче кӗтсе ларакан Сергунькӑран.— И Андрей едет? — спросила Люба у Сергунько, который уже сидел возле печи, ожидая распоряжений.
5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.
Страницăсем:
- 1