Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Аглаида (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Директор ырӑ ҫын ҫав, — терӗ шухӑша кайнӑ Аглаида Васильевна, ывӑлӗн сӑмахне пикенсех итлесе.

— Добрый человек директор, — задумчиво произнесла Аглаида Васильевна, прислушиваясь к словам сына.

Экзаменсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ҫак самантра урӑх ҫын пурнӑҫӗпе пурӑнакан этемӗн сӑнӗ пичӗ епле пулнине кам та пулин ӳкерсе кӑтартма шухӑшлас пулсан, ҫавӑн валли Аглаида Васильевнӑн сӑнӗ-пичӗ ытла та чаплӑ, пархатарлӑ модель пулнӑ пулӗччӗ.

В эту минуту, если б кто захотел написать характерное выражение человека, живущего чужой жизнью, — лицо Аглаиды Васильевны было бы высокоблагородной моделью.

Экзаменсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Аглаида Васильевна нимӗн те каламарӗ, вырӑнӗнчен тӑчӗ те хӑйӗн пӳлӗмнелле тухса кайрӗ.

Аглаида Васильевна ничего не сказала и ушла к себе.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Кӗҫӗн хӗрне Аглаида Васильевна хӑй патне илчӗ, ҫав хӗр патӗнче фрейленра ӗҫленӗ хӗрарӑма ачасен приютӗнчи надзирательница вырӑнне кӗртнӗ.

Младшую дочь Аглаида Васильевна взяла к себе, а бывшую у нее фрейлейн устроила надзирательницею детского приюта.

Иванов // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Унӑн амӑшӗпе инкӗшӗ приюта кӗчӗҫ, арӑмӗпе аслӑ хӗрӗ, Аглаида Васильевна тӑрӑшнипе, института, арӑмӗ — экономка вырӑнне, хӗрӗ — класнӑй дама вырӑнне ӗҫлеме кӗчӗ.

Мать его и тетка поступили в приют, жена и старшая дочь, заботами Аглаиды Васильевны, попали в институт, жена — экономкой, дочь — классной дамой.

Иванов // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Сывӑ-и, Тёма? — тесе ыйтрӗ Томылин, унтан Тёмӑна ачашлӑн хӑй патнелле туртса илчӗ те, аллипе ыталаса тӑрса, Аглаида Васильевна каланине малалла итлеме пуҫларӗ.

— Здравствуй, Тёма, — проговорил Томылин, ласково притянул его к себе и, обняв его рукой, продолжал слушать Аглаиду Васильевну.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Аглаида Васильевна та хӑйне май шухӑша кайрӗ.

Аглаида Васильевна, в свою очередь, была озадачена.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Аглаида Васильевна тӳрех упӑшки кабинетне чупрӗ.

Аглаида Васильевна бросилась в кабинет мужа.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёмӑн хӑраса ӳкнӗ аппӑшӗ-йӑмӑкӗсем, бонна, ун хыҫҫӑн Аглаида Васильевна та крыльца ҫине чупса тухрӗҫ.

На крыльцо выскочили из дому испуганные сестры, бонна, а за ней и сама Аглаида Васильевна.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма тӗлӗнчӗ: Аглаида Васильевна ку истори ҫине пӗтӗ ҫемҫен пӑхрӗ, Тёмӑран сӑмах ҫеҫ илчӗ вӑл: малашне Тёма амӑшне яланах тӗрӗссипе каласа патӑр, унсӑрӑн, тара панӑ картиш хапхи те Тёмӑшӑн яланлӑхах питӗрӗнсе ларӗ.

К удивлению Тёмы, Аглаида Васильевна отнеслась к этой истории очень мягко и только взяла с Тёмы слово, что на будущее время он будет говорить ей всегда правду, — иначе ворота наемного двора для него навсегда запрутся.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вара, Аглаида Васильевна ӑна укҫа илсе тухса парсан, амӑшне ыталаса илчӗ те, хӑй ӑна суйнӑшӑн ӳкӗннипе тарӑхса: — Юратнӑ аннеҫӗм, урӑх эпӗ нихҫан та апла тумӑп, — терӗ.

И когда Аглаида Васильевна вынесла ему деньги, он обнял ее и горячо ответил ей, мучимый раскаянием за свою ложь: — Милая моя мама, я никогда больше не буду.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ҫавӑнпа ӗнтӗ, Аглаида Васильевна, хӑйӗн пуҫне килсе кӗнӗ шухӑш ҫинчен калаҫма упӑшки патне кабинета кӗчӗ.

И Аглаида Васильевна пошла в кабинет к нему поговорить о пришедшей ей в голову идее.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тӗрӗссипе илсен, ҫав кӗтмен ҫӗртен килнӗ пек туйӑнан ӗҫсем патне илсе пыракан шухӑш процесӗ, чӑнах та пулнах унӑн, ҫапах та, ҫав процесс, Аглаида Васильевнӑн ӗҫӗ мӗнле иккенне ӑнланассипе хутшӑнмасӑрах пулса пынӑ.

В действительности же тот процесс мышления, результатом которого получалось такое с виду неожиданное решение, несомненно существовал, но происходил, так сказать, без сознательного участия с ее стороны.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Питех те уҫӑ кӑмӑллӑ, мӗнпурне чӗри ҫумне илекен ҫын, Аглаида Васильевна, шухӑшланӑ чухне те, умри ыйтусене татнӑ чухне те, хӑйне евӗр чун-хаваллӑ ҫынсем пекех шухӑшланӑ, вӗсем пекех ыйтусене татнӑ.

Как натура непосредственная и впечатлительная, Аглаида Васильевна мыслила и решала вопросы так, как мыслят и решают только такие натуры.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тара панӑ картишӗ ҫинчен Тёмӑн амӑшӗ, Аглаида Васильевна, тахҫанах шухӑшланӑ.

Мысль о наемном дворе давно уже приходила в голову матери Тёмы, Аглаиде Васильевне.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех