Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑнтӑлуллӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Нихӑҫан та! — кӑшкӑрса ячӗ Род кӗсменсемпе хыттӑн-хыттӑн, ӑнтӑлуллӑн ҫапса-авӑсса, ҫак самантра юлашки «та!» унӑн карланкинчен тупӑ салючӗ евӗр вӗҫсе тухрӗ.

— Никогда! — вскрикнул Род, стремительно ударяя веслами, причем конечное «да» вылетело из его горла наподобие пушечного салюта.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Вӗсен хушшинче — Гуэрон икӗ йытта сӑнлакан картини: пӗри сӑмсине малти урисем ҫине хунӑ, этемӗннилле куҫӗсемпе пӑхса лӑпкӑн выртать; тепри тӑнӑ та курӑнми пулӑма ӑнтӑлуллӑн тӗмсӗлет!

Среди них была картина Гуэро, изображающая двух собак: одна лежит спокойно, уткнув морду в лапы, смотря человеческими глазами; другая, встав, вся устремлена на невидимое явление.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Чаплӑ кун сӑрт-тӑва хӗвелӗн чӗрӗ шыв сиккипе шӑварать, хӗвел шевлисем чӑтлӑх вӑрманӑн тӑвӑр уҫлӑхӗсенче ылтӑн пӑнчӑсенче, ҫиҫкӗнчӗк ҫулҫӑсенче, чике пайӑркасенче ӑнтӑлуллӑн куҫа-куҫа ирӗлеҫҫӗ; ут чӗрни айӗнчен курӑка сывлӑмпа пӗрӗхтере-пӗрӗхтере чечексем чӗтренсе юлаҫҫӗ, ансӑр сукмаксен арпашӑнчӑк тымарӗсем вара пур еннелле те тӑсӑлаҫҫӗ, ҫеҫкеленсе капӑрланнӑ кашкӑр ҫырли, акаци тата шӗшкӗлӗх ӑшнелле кӗрсе сапаланаҫҫӗ.

Прекрасный день заливал горы живым водопадом солнца, тающего в тесных изгибах чащи крупным дождем золотых пятен, озаренных листьев и отвесных лучей; цветы вздрагивали под копытами, обрызгивая росой траву, а спутанные корни тропинок вились по всем направлениям, уходя в цветущую жимолость, акацию и орешник.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ирӗксӗрех ҫаврӑнтӑм та — ман ҫине шӑтарасла, хаклама ҫук саланкӑрлӑхпа ӑнтӑлуллӑн тирӗннӗ йӑлтӑркка кӑвак куҫсене куратӑп.

Невольно я оглянулся и увидел назойливо, с непередаваемой рассеянностью устремленные на меня блестящие голубые глаза.

III. Никампа нимӗн валли те мар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Шамполион сывлӑша касакан ҫӗҫӗ ҫӑмӑллӑхӗпе куҫать, диагональ вӗҫӗсенче пӑрлатса вӗҫсе хӑпаракан кайӑк куҫӑмӗ евӗр ӑнтӑлуллӑн ҫаврӑнать.

Он двигался с легкостью ножа, рассекающего воздух, стремительно поворачиваясь на концах диагонали, подобно движению вспархивающей птицы.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Ҫак самантра ҫӳлте чун-чӗрене мӑнаҫлӑ кӑшкӑрӑвӗпе ҫурса-чӗтретсе хӑватлӑ музыка ҫӗнӗрен ӑнтӑлуллӑн ыткӑнчӗ.

Тогда сверху, сотрясая и зарывая сердце в свой торжествующий крик, вновь кинулась огромная музыка.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Сасартӑк — ҫав тери ӑнтӑлуллӑн — вӑл выртмӑшӗ ҫинчен ҫӗкленчӗ те ҫуртана вӗрсе сӳнтерчӗ.

Вдруг, так же стремительно, она поднялась на постели и дунула на светильник.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех