Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Хӑтар мана турӑ пирвайхи пек хӑравҫӑ пуласран, иккӗмӗшӗн ӗҫӗ пек ӑнӑҫсӑр пуласран, — тесе тата аяларах пӗшкӗннӗ Хирон хӑйӗн сухалӗ ӑйӗнче куллине пытарса.

— Сохрани меня аллах от трусости первого и неудачливости второго, — ещё ниже склонился Хирон, пряча усмешку в бороду.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Турӑш кӗтессинче, венчете кӗнӗ чухнехи ҫуртасем ӑйӗнче, тӗтӗмпе хуралса тӗссӗрленнӗ тӗрлӗ турӑсен хаяр сӑнӗсем курӑнаҫҫӗ.

С божницы, из-под венчальных свечей, выглядывают потемневшие от копоти строгие лики угодников.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ура ӑйӗнче лӑпкӑн ҫавӑрӑнса юхакан шыв ҫине пӑхса, вал Анфисӑна, унӑн ывӑннӑ, анчах кӑмӑллӑ сӑнарне, ҫырта-ҫырта пӗтернӗ, типсе кайнӑ тутисем ҫинчи кулӑ паллине, унӑн кӑмӑллӑ та илӗртӳллӗ куҫӗсене, ун аллинчи тӑрӑшса та тирпейлӗ чӗркенӗ утияла, утиялпа чӗркенӗ пӗчӗк ачан тӗклӗрех питҫӑмартисене курнӑ.

Он смотрел на тихо кружившуюся под ногами воду, а видел Анфису, ее усталое лицо, виноватую улыбку на сухих, искусанных губах, ее глаза, добрые и приветливые; видел в ее руках аккуратно свернутое одеяло, а в том свертке крохотное личико ребенка с пушком на щечках.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.