Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ӑрӑскал (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӗнле ӑрӑскал пирки каларӗ-тӗр ватӑ эрхерей — пӗлме хӗн.

О каком жребии толковал архиерей, предугадать трудно.

Шурча пупӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Пурнӑҫра ӑрӑскал тупасси вӑл ҫынран хӑйӗнчен килет, Александр атте.

Найти свой жребий во многом зависит от самих людей, отец Александр.

Шурча пупӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ҫӳллӗ йӑмра ӑшӗнче Кайӑк юрлать юррине, Лаши ӗҫсе тӑнӑҫем Каччӑ калать сӑмахне: «Ҫаплах вара, Нарспиҫӗм, Ҫук-ши манӑн ӑрӑскал?

Куҫарса пулӑш

Ҫимӗк каҫӗ // Константин Иванов. Константин Иванов. Нарспи: поэма. — Чебоксары: Чувашское книжное издательство, 2000. — 165 с.

Тата вӑл ҫакӑнтах — пӗр старик пӑрахут ҫинче ӑрӑскал пирки мӗн каланине аса илнӗ, ҫавӑн пекех, пурнӑҫ ҫинчен тунӑ тӗрлӗрен асӑрхавсем, ӳпкелешӳсем, йӳҫӗ сӑмахсем, тахҫан такамран илтнӗскерсем, унӑн асне килнӗ.

Ему вспомнились слова о судьбе, сказанные стариком на пароходе, и много других замечаний о жизни, упреков ей и горьких жалоб на нее, которые он мельком слышал от разных людей.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вара вӑл ӑнланса илнӗ, хайхи, паҫӑртанпа ӑшчике касса тӑракан туйӑм, ӑрӑскал ҫине кӳренни иккен, ӑрӑскал унпа ҫакӑн пек вылянӑшӑн — кӳренни.

И он понял, что неясное едкое чувство, которое он носил в себе, — обида на судьбу за ее игру с ним.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома, аванмаррӑн туйса, хӗрелсе кайнӑ, унтан, вӗсем патӗнчен пӑрӑнса, ӑрӑскал ҫинчен шухӑшла-шухӑшла, аяккалла утнӑ.

Это смутило Фому, и он, покраснев, отошел от них, думая о судьбе и недоумевая.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ӑрӑскал тени вӑл пурнӑҫра — ҫырма шывӗ хӗрринчи пулӑҫӑ пекех: хӑйӗн илӗртӳллӗ вӑлтине вӑл пирӗн хӗвӗшӳ хушшине ярать, вара этем — сӑхӑ ҫӑварӗпе ӑна кап! хыпса илет… леш вара, ӑрӑскалӗ, вӑлта патаккине ялт кӑна туртса кӑларать те, этем ҫӗр ҫине ҫатлатса тухса ӳкет, кайран — пӑхӑсӑн — мӗскӗнӗн чӗри те татӑлнӑ иккен…

— Судьба она над жизнью — как рыбак над рекой: кинет в суету нашу крючок с приманкой, а человек сейчас — хвать за приманку жадным-то ртом… тут она ка — ак рванет свое удилище — ну, и бьется человек оземь, и сердце у него, глядишь, надорвано…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ӑрӑскал! — татӑклӑн сас панӑ старик, хӑйпе ларакан ҫыннӑн сӑмахне тепӗр хут каласа, каланӑ та кулса янӑ.

— Судьба! — уверенно повторил старик возглас своего собеседника и усмехнулся.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ӑрӑскал! — хӑрӑлтатакан ӗшеннӗ сасӑпа такам Фома патӗнчех каласа янӑ.

— Судьба! — хриплым и утомленным голосом сказал кто-то около Фомы.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех