Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Микулан ҫӳҫпуҫӗ вирелле тӑчӗ.

Куҫарса пулӑш

XXII // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Хальхинче Шерккей йывӑҫ чӗресне шӑлами сӗлӗ тултарчӗ, кӗлет урайне тӑкӑннӑ пӗрчӗрен шӑлса тухрӗ, чӗресне ҫӗклесе вити патнелле кӑна пыратчӗ — сасартӑк унӑн ҫӳҫпуҫӗ вирелле йӑшӑлтатса хӑпарчӗ: аяккинелле тайӑлнӑ пӑлтӑр алӑкӗнчен тӗтӗм парӑлтатса тухнине курах кайрӗ.

И не утерпел: зачерпнул полную до краев деревянную плошку отборных зерен, собрал с полу упавшие и только было направился к конюшне, как оторопел на месте, волосы у него на голове так и встали дыбом: из покосившейся сенной двери валил густой дым.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккейӗн ҫӳҫпуҫӗ вирелле тӑрса кайрӗ, ҫанҫурӑмнӗ сивӗ ҫапрӗ, кӑшкӑрса йӗрсе ярӗччӗ те, ввӑлӗ умӗнче калама ҫук намӑс.

Всклокоченные со сна волосы Шерккея так и встали дыбом, рубаха прилипла к вспотевшей спине, он готов был взвыть от боли и обиды, но постыдился сыновей.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.