Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Асамлӑ юрӑҫ, пурне те ҫамрӑклатса, чиперлетсе, савӑнтарса янӑ пек туйӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

V // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 189–265 с.

Мӗнле хӗр-ши вӑл, сана ҫамрӑклатса яма пултарнӑскер?

Куҫарса пулӑш

IX // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 132–188 с.

Икӗ ӗрет шурӑ шӑлӗсем, кулнӑ вӑхӑтра унӑн-хуралса кайнӑ питне ҫутатса, ӑна ҫамрӑклатса интеллигентла сӑн параҫҫӗ.

И два ряда белых великолепных зубов точно осветили это дочерна загорелое лицо, сделали его моложе, тоньше и интеллигентнее.

Пӗр хуларан // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 249–269 с.

Ватӑ ҫынна ҫамрӑклатса комсомолец тума юрамасть пулсан та, тархасшӑн пӗлтерӗр, ҫулсене тытса чарма юрамасть-и манӑн, терӗм, авланасси-тӑвасси ҫук ӗнтӗ, — вӑл хӑй ҫумӗнче ларакан пысӑк та самӑр карчӑк ҫине куҫ хывса илчӗ, — ҫук!

Ежели нельзя, говорю, помолодить, ну, там, комсомольцем сделать, так, пожалуйста, нельзя ли остановить года? Не жениться мне, — он скосил глаза на сидевшую с ним рядом высокую, внушительного объема старуху, — нет!

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Малтан, тӗттӗмре курнӑ чухне, ӑна йӑмӑкӗ нумай начарланнӑ, ватӑлнӑ пек туйӑннӑччӗ, халӗ акӑ ун умӗнче ватӑ енне кайнӑ, анчах хӑйне май кӑмӑллӑ, тулли те илемлӗ, тӗксӗм пит-куҫлӑ хӗрарӑм чупкалать, унӑн ҫутӑ кӑвак куҫӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ, хӑлха алкисем, пит-куҫа ҫамрӑклатса, шухӑ та савӑнӑҫлӑ сӑн парса, симӗсӗн-кӑвакӑн ялкӑша-ялкӑша илеҫҫӗ.

Вначале, когда он увидел ее в потемках, ему показалось, что сестра сильно сдала, постарела, а теперь перед ним хлопотала хотя и пожилая, но по-своему привлекательная, миловидная женщина с полным и еще красивым смуглым лицом, на котором горячо и влажно поблескивали светло-серые глаза, вспыхивали огоньками серьги, придавая ему выражение моложавое, озорновато-веселое.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лере, аслӑ тӳпере, сӑнӑ пек ҫинҫескерсем вӗсем, ҫӗр ҫумнелле ҫывхарнӑҫем ҫутӑ юхӑмӑн юхса сарӑлаҫҫӗ, хӑмӑр тӗслӗн курӑнса выртакан ҫеҫенхирӗн тавракурӑм хӗрринчен ҫӳлерех ҫӗкленсе, йӗркипе тӑсӑлса кайнӑ инҫетри сӑртлӑхсем ҫине выртаҫҫӗ, ҫеҫенхире илем кӳреҫҫӗ, ӑна тӗлӗнмелле хитрелетсе, ҫамрӑклатса яраҫҫӗ…

Тонкие, копьеносные там, в просторном небе, они потоками расходились, приближаясь к земле, и, ложась на дальние, простертые над горизонтом грядины бурой степи, красили ее, диковинно и радостно молодили…

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959