Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫав вӑхӑтра ун патне Костылин ятлӑ тепӗр офицер пӑшалпа пырса ҫитнӗ те каланӑ: «Жилин, атя хамӑр кӑна каяр. Хал пӗтрӗ, ҫиес килет, ҫитменнине тата ытла шӑрӑх. Ҫанҫурӑмран тар юхать, пӑрсан, кӗперен шыв юхмалла», — тенӗ.

И подъезжает к нему на лошади другой офицер, Костылин, с ружьем, и говорит: — Поедем, Жилин, одни. Мочи нет, есть хочется, да и жара. На мне рубаху хоть выжми.

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.