Шырав
Шырав ĕçĕ:
ярасшӗ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл, мур ҫисе ярасшӗ, асламӑшӗ патне мар, милиционер патне кайнӑ.
Хӑнара // Никита Волков. Илемлӗ литература, 7№, 1941. — 82–85 с.
«Шуйттан кӗрепли! — кӑшкӑрса ячӗ, тет, хайхи ача, ҫамкине ярса тытнӑ май пӗр аршӑн пек аяккалла сиксе ӳксе, — мӗнле-ха вӑл, — ашшӗне шуйттан кӗпер ҫинчен тӗртсе ярасшӗ, — ытла хытӑ ыраттарать!»
Умӗнхи сӑмах // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.
Иртен пуҫласа мӗн каҫченех тӗрлӗ ложементсем тӑваттӑмӑр, явӑл ҫӑтса ярасшӗ!
X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Страницăсем:
- 1