Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Фома, канат купи ҫинче тӑрса, рабочисен пуҫӗ урлӑ пӑхнӑ, унӑн куҫӗ тӗлне акӑ мӗскер курӑннӑ: икӗ парӑш хушшинче, вӗсемпе ҫума-ҫумӑн, виҫҫӗмӗш сиксе тухнӑ, — вӑл хура, япӑшка, сӑнчӑрсемпе тӑлланса пӗтнӗскер пулнӑ, темӗнле хӑрушӑ чирпе шыҫӑннӑ пек хӑмпӑлчӑланса кайнӑ, халсӑрскер, кӑнттамскер, тантӑшӗсем ҫине тайӑнса, шыв ҫинче уртӑнса тӑнӑ.

Фома, стоя на груде каната, смотрел через головы рабочих и видел: среди барж, борт о борт с ними, явилась третья, черная, скользкая, опутанная цепями, всю ее покоробило, она точно вспухла от какой-то страшной болезни и, немощная, неуклюжая, повисла над водой между своих подруг, опираясь на них.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.