Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ытла та кӗтмен ҫӗртен пулнӑран-ши, Клавӑна ҫак сасӑ питрен ҫутӑлтарса янӑнах туйӑнчӗ, Бориса ыталама тӑнӑ аллисем те лӑштӑрах усӑнчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Тӗлӗкри пек тӗлпулу // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ӑшӑ ҫумӑр: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 128 с. — 113–121 с.

Сывлӑш та темскерле, хӑрушлӑхпа тулнӑнах туйӑнать, ҫын хӑйне хӑй асӑрхарӗ, вӑл хӑй аллисене малалла тӑса-тӑса хӑй куҫне курӑнман хӑрушлӑха ҫилпе вӗлтӗртетсе тӑран палаткӑ стенисене сире-сире янӑнах, сирсе янине асӑрхарӗ.

И самый воздух вокруг дышал угрозой так неотступно, что он невольно поднял руки, отстраняя эту угрозу, словно полотнище колеблемой ветром палатки.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

«Сире те эсӗ тесе чӗнем-и?», «Чӗнӗр мар, чӗн» янӑраса тӑчӗ хӑлхара, вӗсем мана ӳсӗртсе янӑнах туйӑнчӗҫ: эпӗ Соньӑсӑр пуҫне никама та, нимӗн те курмарӑм.

«Хочешь?», «давай ты» звучало в моих ушах и производило какое-то опьянение: я ничего и никого не видал, кроме Сонечки.

XXIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗр ҫирӗм салтак харӑссӑн кӑшкӑрса янӑнах, хӑвӑрт тата ҫав тери мӑн сасӑпа ответлерӗ вӑл.

Таким густым и отрывистым басом, как будто человек двадцать солдат крикнули вместе.

1 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Тӑван шыв ӑна чӗртсе янӑнах туйӑнчӗ.

Его словно бы оживила родная вода.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫакна курсан, ӑна пуҫ тӑрӑх пӑрлӑ шыв янӑнах, туйӑнчӗ.

Его будто окатили ледяной водой.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Урасем ман лӑштӑрах кайрӗҫ, алӑсем карлӑк ҫумне ҫыпҫӑнса ларчӗҫ: тимӗр решетке тӑрӑх электричество янӑнах туйӑнчӗ, — пӗрре ҫапла хамӑрӑн кайри пусма ҫинче эпӗ ӑнсӑртран татӑлнӑ провода ярса тытнӑччӗ.

У меня как-то странно обмякли ноги, а руки так прилипли к перилам, что мне показалось, будто по ним пустили электрический ток, — я однажды так схватилась у нас на черной лестнице, где оборвался провод.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950