Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Садсенче пӗрмай тутлӑ шӑршӑ тӑрать, унта хурт ҫинипе тата ҫил силленипе ӳкнӗ сарӑ та хӗрлӗ панулмисене пуҫтарса ачасем янтӑраҫҫӗ.

Острый запах окутал сады, там гомонили дети, собирая червобоину и сбитые ветром жёлтые и розовые яблоки.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Эпӗ ун ҫине пӑхса савӑнатӑп; юррӑн макӑракан сӑмаххисем, трактир шавланине ҫӗнтерсе илсе, тата вӑйлӑрах, илемлӗрех те кӑмӑллӑрах янтӑраҫҫӗ:

Я смотрю на него и радуюсь; а рыдающие слова песни, победив шум трактира, звучат всё сильнее, краше, задушевнее:

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хӗрарӑм монастырӗ патӗнче кӗтӳ каять, ӗнесем мӗкӗреҫҫӗ; лагерьтен ҫар музыкӗ илтӗнсе килет — пӑхӑр трубасем мӗкӗрсе янтӑраҫҫӗ.

У Девичьего монастыря идёт стадо, мычат коровы; из лагеря доносится военная музыка — ревут и ухают медные трубы.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кукӑр сӑмсасем кӑриклетеҫҫӗ, кӑсӑя сассисем янтӑраҫҫӗ, кукук куклать, сар кайӑк шӑхӑрать, вӑл кӗвӗҫсе юрланӑ юрри чарӑнмасӑр янтӑраса тӑрать, тӗлӗнмелле кайӑк — шухӑша кайнӑ пек юрлать.

Скрипят клесты, звенят синицы, смеётся кукушка, свистит иволга, немолчно звучит ревнивая песня зяблика, задумчиво поёт странная птица — щур.

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.