Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл ҫапла калаҫнӑ чухне унӑн сасси, пит кирлӗ вӑрттӑн япаласем ҫинчен пӗлтернӗ пек, тата хулӑмрах янтӑрать.

Когда он говорит серьезно, голос звучит еще ниже, басовитее, как бы сообщая важные тайны.

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл хӑйӗн суккӑрла сӑн-питне ывӑҫ тупанӗсемпе хыттӑн сӑтӑрать, хытӑ ҫӳҫӗ хуллен ҫӑтӑртатать; пырӑнче унӑн, таҫта шалта, ҫӗмрӗк хӑнкӑрав шӑкӑртатнӑ пек, кулӑ янтӑрать.

Он крепко трет ладонями слепое лицо, жесткие волосы тихонько хрустят, в горле у него, глубоко где-то, звучит смех, напоминая бряканье разбитого бубенчика.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.