Шырав
Шырав ĕçĕ:
янрашрӗ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Генкӑн газовикра ӗҫлекен ашшӗ: «Ачан пуҫ мимине хускатнӑ! Ывӑла инвалида кӑларчӗҫ!» — тесе чылай янрашрӗ ял хушшинче.
III // Александр Савельев-Сас. Савельев-Сас, А. С. Шӑнкӑравлӑ пӗкӗ: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1992. — 272 с. — 49–101 с.
Тата темтепӗр каласа янрашрӗ вӑл, анчах ун сӑмахӗсем тек илтӗнмерӗҫ — кӗмсӗртетсе аслати авӑтрӗ.
Вӑрҫӑ килӗрен ҫӳрерӗ // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.
— Юмӑҫ калани чӑн пулчӗ, — янрашрӗ вӑл чунтан.
Укҫа // Василий Давыдов-Анатри. Ӑшхыптармӑшсем: калавсем, сӑвӑсем, шӳтсем, пьесӑсем. — Шупашкар: и. ҫ., 1986. — 62 с. — 3–4 с.
Тунсӑхпа янрашрӗ ахрӑм инҫете чӗне-чӗне, Ҫӗрлехи шӑналӑк карнӑ ӗмӗт-шухӑш тӗнчине Ҫитсе тухрӑмӑр — йӑл! кулчӗ тин вӑраннӑ тӑван ен, Урнӑ тамӑк ахӑлтатрӗ сӗмлӗхре сас ҫӗтиччен.Им, зовущим, как печаль эха, и только им, Тьмой завешенный — улыбался голубой край.
III. Ассунта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.
Страницăсем:
- 1