Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ку вӑл — уйӑх, кӑнтӑрлахи, ниме те кирлӗ мар уйӑх, вӑл хӗвел ялтравӗнче ҫакӑнса тӑрать те ирӗлет, ирӗлет те ҫухалать, — ирӗлсе ҫухалчӗ те ӗнтӗ, пӗлетӗн калама ҫук пысӑк та сенкер анлӑшӗнче пӗртен-пӗр хӗвел кӑна пуҫпулса тӑрать.

Это месяц, дневной, ненужный, он висит и тает в солнечном сиянье, тает и исчезает — уже растаял, одно солнце царит на синей громаде неба.

Пӗлӗт ҫинчи тата ҫӗр ҫинчи явленисем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Пурте урса кайсах чаваҫҫӗ, акӑ ӗнтӗ ҫанталӑк хӑрушла тӗттӗмленсе ларчӗ, ҫумӑр ҫума тытӑнчӗ, ҫил ахӑрать, йӑлтӑр-ялтӑр ҫиҫӗм ҫиҫет, аслати кӗмсӗртетет, анчах никам ҫакна пӑхмасть — пурте тӑрмашсах ӗҫлеҫҫӗ; ҫиҫӗм ялтравӗнче пӗтӗмпех лайӑх курӑнать: ҫынсен пит-кӳҫӗсем те, вилтӑпри ҫинчен сапӑнакан тӑпра та; тепӗр самантранах ҫакна тӗттӗмлӗх йӑлт хупласа хурать те нимӗн те курӑнми пулать.

Они копали и копали с остервенением, а тем временем стало страх как темно, полил дождь и ветер бушевал все сильней и сильней, а молния сверкала все чаще и чаще и грохотал гром; но они даже внимания не обращали на это — так все увлеклись делом; когда вспыхивала молния, видно было решительно все: каждое лицо в этой большой толпе, каждая лопата земли, которая летела кверху из могилы; а в следующую секунду все заволакивала тьма и опять ничего не было видно.

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.