Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чирӗпех (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
 — Епле ҫӑмӑлланчӗ! — чир йӑлтах иртрӗ, — Верочка тӑчӗ, утать, чупать, каллех уйра, каллех вылять, каллех сикет вӑл: «шалкӑм ҫапнине епле чӑтса ирттертӗм-ха эпӗ? — ку вӑл эпӗ шалкӑм чирӗпех ҫуралнӑран, мӗнле ҫӳренине, мӗнле чупнине пӗлменрен ӗнтӗ; пӗлнӗ пулсассӑн, чӑтса ирттерес ҫукчӗ», — чупать те вылять вӑл.

— А как стало легко! — вся болезнь прошла, — и Верочка встала, идет, бежит, и опять на поле, и опять резвится, бегает, и опять думает: «Как же это я могла переносить паралич? — это потому, что я родилась в параличе, не знала, как ходят и бегают; а если б знала, не перенесла бы», — и бегает, резвится.

XII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех