Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Сар хӗвел шевлипе тӑван ен Ҫут тӗллевлӗ ӗҫе пикенет. Ҫынсенче ӗҫ хӑвачӗ вӗрет, Чунсенче юрату хӗмленет.

Куҫарса пулӑш

Тӑван ен // Светлана Яруткина. https://sutasul.ru/articles/literatura/2 ... en-3807203

«Эсӗ пуррипе кил-ҫурт ҫутӑрах, янкӑр таса куҫу ӑшшӑн пӑхсан хаваслӑх хӗмленет, пурнӑҫӑм та ӑнӑҫать», — тет хаваспа ӑна пӑхса пурӑнакан мӑнукӗ Мария.

Куҫарса пулӑш

Тӑванлӑха яланах упрасчӗ // Вероника ИВАНОВА. http://kanashen.ru/2023/07/28/%d1%82a%d0 ... 81%d1%87e/

Верандӑллӑ чул ҫурт умӗнчи пахчара, чие тӗмӗсем хушшинче, икӗ пилеш вут-кӑварлӑн хӗмленет.

Куҫарса пулӑш

8 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 197-271 с.

— Хӗрлӗ — юн мар, ҫемҫе — хӗр пичӗ мар, ҫурт тӑрринче хӗмленет — хӗвел мар, кирек кама та малалла йыхӑрать — чӗлхеллӗ мар.

Куҫарса пулӑш

7 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 126-196 с.

Тимӗр витнӗ сарай ҫинче хӗрлӗ уйӑх ҫаврашки именчӗклӗн хӗмленет.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 35-61 с.

Анчах тимӗр хӗртсе тытнӑ пекех хӗмленет.

Куҫарса пулӑш

X // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Вӗсем ҫинче талккӑшпех — тӗрлӗ тӗслӗ чулсен эрешӗ евӗр — эрехсен вучӗ хӗмленет, ылтӑн та кӗмӗл ҫиҫеҫҫӗ, ытарлӑ йӑлтӑркка вазӑсенчи сайра тӗл пулакан улма-ҫырла хушшинчен сӗтел ҫитти ҫинче кӑтрисемпе сапаланса шӑвакан ӳсен-тӑранӑн симӗс мӗлки ӗренкеленнӗ.

На них сплошь, подобно узору цветных камней, сверкали огни вин, золото, серебро и дивные вазы, выпускающие среди редких плодов зеленую тень ползучих растений, завитки которых лежали на скатерти.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

«Нивушлӗ ку манӑн атте?» — шухӑшларӗ вӑл клумбӑсем тӑрӑх пӳртелле чупнӑ май; йыснӑшӗн кабинетӗнчен тухса тарнине те манчӗ, йӑпанӑҫпа каҫару тупассишӗн хӗмленет.

«Неужели это мой отец?» — думал он, пробегая напрямик по клумбам, забыв о бегстве из кабинета, с жаждой утешения и пощады.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Вӑл халӗ тӗлӗкрен тӗлӗке куҫать, пӗтӗм ӑш-чикӗпе чӗтренет-ҫӳҫенет, ҫулӑмра хӗмленет, хӑна пӳлӗмӗн уҫӑ алӑкӗ тӗлне ӑна кам, мӗнле ӑсатса янине пачах та ӑнланмасть.

Он переходил от сна к сну, весь содрогаясь и горя, мучаясь и не сознавая, как, кто проводит его к раскрытой двери гостиной.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Хутран-ситрен чӑн-чӑн туйӑм хӗлхемӗ унра та хыпса хӗмленет пек, анчах ҫакӑн валли унӑн эрех ӗҫсе ӳсӗрӗлмелле, ҫапла майпа характерӗшӗн килӗшӳллех мар юрату ҫемҫелӗхӗ пӑснӑ пӗр шайлӑха «йӗркене кӗртмелле».

Иногда проблески настоящего чувства вспыхивали и в нем, но тогда ему непременно требовалось напиться, чтобы прийти в равновесие, нарушенное несвойственной его характеру неуклюжей любовной мягкостью.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Куҫӗсенче ҫеҫ таҫта шалта ҫынлӑх ӑшши хӗмленет.

И только в самой глубине глаз их искрилось человеческое тепло.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Вӑл хаклӑ алка-сулӑпа, вӑчӑра-ҫӗрӗпе йӑлкӑшса ҫаврӑнчӗ — сӑнӗ хӗмленет, пачах улшӑннӑ.

Она повернулась, сверкающая драгоценностями, с разгоревшимся преображенным лицом.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ҫурӑмӑм хӗмленет, шӑмӑсем сураҫҫӗ, анчах, эпӗ пур вара — кӑшт ҫеҫ ахӑлтатса кулса ямастӑп.

Спина у меня горит, кости ломит, а я — чуть не смеюсь.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Хӗвел анать, ҫил вӑйлӑлансах пырать, хӗвеланӑҫ йӑмӑхланса хӗмленет, унӑн хӗрлӗ хӗмӗ тӳпене сарӑлнӑ май тинӗсӗн сенкер сӑнӗ тарӑнраххӑн та сивӗреххӗн курӑнса каять.

Солнце садилось, ветер все крепчал, закат разгорался пурпуром, и по мере того как пламя разливалось по небу, синева моря становилась все глубже и холоднее.

I // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Чӗн саламат йӗрленӗ ҫанҫурӑму юнпа хӗрелет, хӗнпе хӗмленет Хӗрхенмелле мар-им сана?

И окрашивается кровью твое тело под ударами кожаного саламата, обидой полнится душа.

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пуҫ ҫийӗнче, кӑвак пӗлӗтре, хӗвел хӑйӗн юлашки, август уйӑхӗнчи хӗрӳллӗхӗпе хӗмленет.

А над головой в синем небе жарко горело солнце последним своим, августовским жаром.

Инҫетри уйра // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Вӑл хӗмленет ҫулӑмла ялкӑшса, Тоноша юнӗ ҫулӑмпа ҫунать…

Оно горит и ярко рдеет, — То наша кровь горит огнем…

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Шанӑҫ пӑртакҫӑ хӗмленет, анчах вӑл пӗтӗмӗшпех сӳнмен.

— Надежда чуть теплится но не потеряна.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Походсене илсе ҫӳремелли тимӗрҫӗ лаҫҫинчи вӗркӗчсем ҫав кун кунӗпех пӳлӗнчӗклӗн хашӑлтатса тӑраҫҫӗ, вӗри кӑмрӑк шӗл-кӑваррӑн тӗлкӗшсе хӗмленет, мӑлатуксем ҫивӗччӗн чанклатаҫҫӗ, стансем хушшине кӗртсе тӑратнӑ утсем пӗр сасӑпа ҫухӑрса кӗҫенеҫҫӗ.

Весь день в походной кузне хрипели, задыхаясь, мехи, рдяно горел раскаленный уголь, звенели молотки, у станков зло визжали кони.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чи-чи ҫӳлте, тӑрӑсен ҫӑп-ҫӑра чӑтлӑхӗпе аякри-аякри вулӑсем витӗр, горизонтӑн тип-тикӗс, ҫӳллӗ йӗрӗ ҫийӗпе, каҫхи шуҫӑмӑн ансӑр ярӑмӗ ҫиҫсе хӗмленет — хӗрлӗ те мар, йӑм-хӗрлӗ те мар, тӗттӗмтерех йӗпкӗн хӗрлӗ, халиччен пулманскер, шӑранса пыракан кӑмрӑк е ҫӑп-ҫӑра хӗрлӗ эрех витӗр курӑнакан ҫулӑм тӗслӗрех.

А на самом верху, сквозь густую чащу верхушек и дальних стволов, над ровной, высокой чертой горизонта рдела узкая полоса зари — не красного и не багрового цвета, а темно-пурпурного, необычайного, похожего на угасающий уголь или на пламя, преломленное сквозь густое красное вино.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.