Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑт шӑпах ҫакӑнта тӗлӗнмелле япала пулса иртрӗ — тӗтре майӗпен-майӗпен, сисӗнмесӗрех ирӗлсе ҫухалчӗ, тӳпе ҫӑлтӑрланчӗ, форштевень айӗнче шыв кӑпӑкне уйӑрма тытӑнтӑм.

И вот тут-то произошла странная история — туман полегоньку незаметно растаял, небо вызвездилось, я мог различать под форштевнем пену воды.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

— Карап тӗрӗс-тӗкелех, ватерлини айӗнче форштевень виттине тасатсан пӑсмӗччӗ: унта хурт пуҫҫипе ытти ӑпӑр-тапӑр ҫитӗнсе тулнӑ.

— Судно в исправности, не мешало бы почистить обшивку форштевня под ватерлинией: там наросло ракушек и всякой дряни.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.