Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Акӑ упӑтесен йывӑҫ ҫулҫисен хушшинчи вӑййи, — вӗсем ӑсран тайӑлтармалла тӗрлӗрен хуҫкаланаҫҫӗ-авкаланаҫҫӗ: кӑвак сухаллӑ е бакенбардлӑ, е хӑлхи хыҫӗнчи кӗске ҫӳҫлӗ, ҫӑмламас физиономисем хӑйсен туйӑмӗсене аптӑратакан-кӑсӑклантаракан мӗн пур япалана хусканӑвӗсемпе сӑнарлаҫҫӗ, пит-куҫне хускатаҫҫӗ те пӗркелентереҫҫӗ, кулӑсӑр куҫӗсем вара тимлӗ те сис-чӳллӗ йӑлтӑрккапа шавлӑ, тилӗрчӗк ҫак ҫурма ҫынсен вӗрилӗхне-хӗрӳлӗхне кӑтартаҫҫӗ.

Иногда стая обезьян давала представление в листве дерева, принимая с умопомрачительной быстротой смешные позы; седобородые, или в бакенбардах, или же с кисточками за ушами шерстистые физиономии мимически отражали все поражающие их чувства, гримасничали и корчились, а несмеющиеся глаза напряженным блеском говорили о кипучести этих полулюдей, истеричных и шумливых.

VI. Караванри шуйттан // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.