Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ку вӑл ӗлӗк-авал, хула йӗри-тавра чавса тухнӑ ҫӗр кулисем ҫинче тупӑсем курӑннӑ чухнех пулнӑ, тупӑ перекенсем вӑл вӑхӑтра пӗрмаях улшӑнса тӑнӑ: е ула кунтуш (сӑхман) тӑхӑннӑ поляксем фигильсемпе тӑнӑ унта, ун чух казаксемпе чухӑнсем, тусан мӑкӑрлантарса хулана пур енчен те хупӑрласа илме тӑрӑшнӑ… е тата, пачах урӑхла, казаксем тупӑсенчен персе тӑнӑ, поляксен отрячӗсем вара окопсем ҫине тапӑнса пынӑ.

Было это еще в те времена, когда на валах виднелись пушки, а пушкари у них постоянно сменялись: то стояли с фитилями поляки, в своих пестрых кунтушах, а казаки и «голота» подымали кругом пыль, облегая город… то, наоборот, из пушек палили казаки, а польские отряды кидались на окопы.

I // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.