Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Донец леш енне чакса кайнӑ хыҫҫӑн начар пурӑннӑ тесе шутламалли ҫук ӑна: симӗс тӗслӗ ҫӑмӑл френчӗ сарлака хулпуҫҫийӗсене кӗҫ-вӗҫ ҫӗввинчен ҫурӑлса тухас пек ҫӑтӑ-ҫӑтӑ тытать; френчӗн чанк ҫӗкленсе тӑракан тӑвӑр ҫухавийӗ ҫийӗн кӗрен ӳчӗн нӑкӑ-нӑкӑ хутланчӑкӗсем уҫӑннӑ; ҫӑт ҫыпҫӑнса тӑмалла ҫӗленӗ лампаслӑ кӑвак диагональ йӗмӗ купарчи тӗлӗнче кӗҫ-вӗҫ ҫурӑлса тухас пек туйӑнать…

Надо думать, что неплохо жилось ему в отступлении, за Донцом; легкий защитный френч так и распирали широченные Митькины плечи, на тугой стоячий воротник набегали жирные складки розовой кожи, сшитые в обтяжку синие диагоналевые штаны с лампасами чуть не лопались сзади…

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.