Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

улталанчӗ (тĕпĕ: улталан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ху пӗлетӗн, мӗнпур Европӑна пӑхӑнтарчӗ вӑл, анчах пирӗн ҫине тапӑнса улталанчӗ.

Куҫарса пулӑш

Ял тавра кашкӑрсем ҫӳреҫҫӗ // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Пӗррелӗхе улталанчӗ пулсан, тӗсӗ, ҫавӑ кирлӗ ӑна, Уккан савнӑ ҫыннине туртса илнӗ вӑл.

А коль и обманула ее Укка на сей раз, то и поделом: ведь это она увела у нее любимого.

Виҫӗ тӗрленчӗк // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Те куҫӑм манӑн улталанчӗ, Те ман ӑс-тӑнӑм муталанчӗ…

Куҫарса пулӑш

XXXIII // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

— Битт-Бой, — Режи хӑйӗн сӑмахӗсен тухатӑвне лекрӗ тата телейсӗрскерӗн пусӑрӑнчӑклӑхӗпе улталанчӗ, — Битт-Бой, эсӗ, ӑслӑскерӗм манӑн, чӗнмесӗр тата мана итлесе тӗрӗс тӑватӑн.

— Битт-Бой, — продолжала девушка, заговоренная собственной речью и обманутая подавленностью несчастного, — ты умница, что молчишь и слушаешь меня.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Улталанчӗ тӑм писмен, Хӑй те нимӗн те сисмен.

Обманули дурака, На четыре кулака…

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Вӑл хӑйӗн ӗмӗрӗнче пысӑк ӗҫе ҫеҫ ӗненсе пурӑннӑ пулин те, пысӑк ӗҫрен уйрӑлса халь вак-тӗвекпе улталанчӗ.

Он прогадал на мелочах, отдалившись от большого дела, хотя всю жизнь верил в большую работу.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Тимсӗр пулнӑ пирки вӑл хӑй улталанма пултарать, пулса иртнӗ ӗҫе асӑрхамасӑр хӑварма пултарать: Лопухов та, Кирсанов пӗрремӗш хут ҫӳреме пӑрахсассӑн, ҫавӑн пек улталанчӗ; ун чухне, тӗп-тӗрӗс каласан, Кирсанов мӗншӗн ҫӳреме пӑрахнине ҫине тӑрсах шыраса тупни усӑллах та пулман, апла пулсан, шырасах та килмен; туслӑх пӗтнӗшӗн Кирсанов айӑплӑ-и е айӑплӑ мар-и, унӑн ҫавна ҫеҫ пӗлмелле пулнӑ, паллӑ пулнӑ — айӑплӑ мар, апла пулсан, урӑх нимӗн ҫинчен шухӑшламалли те ҫук; япаласене унтан начар ӑнланман ҫынна чӑнлӑх ҫулӗ ҫине тӑратмашкӑн вӑл Кирсановшӑн куккӑшӗ те мар, учителӗ те мар.

Он может сам обманываться от невнимательности, может не обращать внимания на факт: так и Лопухов ошибся, когда Кирсанов отошел в первый раз; тогда, говоря чистую правду, ему не было выгоды, стало быть, и охоты усердно доискиваться причины, по которой удалился Кирсанов; ему важно было только рассмотреть, не он ли виноват в разрыве дружбы, ясно было — нет, так не о чем больше и думать; ведь он не дядька Кирсанову, не педагог, обязанный направлять на путь истинный стопы человека, который сам понимает вещи не хуже его.

XXI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Улталанчӗ каччӑ, — килӗшрӗ унпа Федор.

— Да, парень облажался, — согласился Федор.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

16. Ҫӳлхуҫа чӗрӗ, Вӑл мана эпӗ пыракан ҫул ҫинче пӗтме памарӗ! хӑйӗн пуҫне ҫиме Олоферн манӑн сӑн-питӗмпе улталанчӗ, анчах мӑшкӑл кӑтартмарӗ, намӑсла ҫылӑх тумарӗ, тенӗ.

16. Жив Господь, сохранивший меня в пути, которым я шла! ибо лице мое прельстило Олоферна на погибель его, но он не сделал со мною скверного и постыдного греха.

Иудифь 13 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех