Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑрӑмах мар ҫул тӑршшӗпех чӗмсӗррӗн ӳпкелешсе пычӗ; сунарҫӑ ҫырансене, юхан шыва, хӗвеле, шыв хӗрринче тӑракан тӗпӗклӗ чарлана, юхса пыракан йывӑҫа, йыттине тата таврара хӑй мӗн курнине пурне те кӳлешсе мӑкӑртатрӗ.

Недолгий путь прошел в молчаливых сетованиях; охотник хмуро брюзжал на берега, реку, солнце, хохлатую цаплю, стоящую у воды, плывущее дерево, собаку и все, что было для него видимым миром.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

Пек ури айӗнче тӗрлӗ тӗслӗ пысӑк чӑхсем, пакӑлти кӑрккасем хӗвӗшеҫҫӗ; ӳкекен хурсем хуняма пек вӗҫӗмсӗр чашлатаҫҫӗ; сенкер те ылтӑн тӗслӗ пуҫӗсем ҫинчи тӗпӗклӗ кӑвакалсем хӗвел ҫинче капӑрланаҫҫӗ.

Под ногами Пека суетились крупные цветные куры, болтливые индейки; вечно падающие гуси шипели, как тещи; синие с золотом и хохолками на голове утки охорашивались на солнышке.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.